Üç Uzun Öykü
Maksim GorkiÜç Uzun Öykü Gönderileri
Üç Uzun Öykü kitaplarını, Üç Uzun Öykü sözleri ve alıntılarını, Üç Uzun Öykü yazarlarını, Üç Uzun Öykü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
- Herkes kendisinin efendisidir; ben bir alçaksam bunun suçu benden başka kimseye yüklenemez!
...
Bu sözleri kültürlü bir adamdan işitsem şaşırmazdım. Çünkü bir ''aydın'' ın karışık ve karmaşık ruhunda çıbanların her türlüsü bulunur. Fakat bir serserinin ağızından bunları işitmek insana tuhaf geliyordu.
Fakat ayrı bir yolum var benim... Tek de değilim bu yolda. Bizim gibilerin sürüsüne bereket. Bambaşka insanlarız bizler... Hiçbir kurala uymuyoruz. Hesabımız ayrı görülmeli... Bambaşka yasalar yapılmalı bizler için... Çok sert yasalar... Kökümüz kazınmalı! Çünkü kimseye bir yararımız yok. Dünyada boşu boşuna yer kaplıyor; başkalarının yolunu tıkıyoruz... Suçlu kim? Kendimiz... Yaşama isteği yok bizde! Kendi varlığımız karşısında duygusuzuz... Serseme dönmüştüm. Bu çocuk gibi duru bakışlı; dev yapılı adam; yüzünde acı bir gülümseme; kılını bile kıpırdatmadan kendini hayatın dışına çıkarıyor; kökü kazınması gerekli bir insan sayıyordu. Bir serserinin kendini bu denli horlamasıyla ilk kez karşılaşıyordum.
...
Benim o güne kadar karşılaştıklarım; hep kendilerinin suçsuz olduğunu ileri süren; bunu yalanlayan; apaçık gerçekleri görmezden gelen; başarısızlıklarını alınyazısına; kötü insanlara bağlayan kimselerdi.
... Ne kadar merhametlisin! Çok duygulu bir yüreğin var!..
...nasıl da su gibi anlatıveriyorsun! Nereden öğrendin bu kadar şeyi? Hepsini kitaplardan mı? Çok okudun demek. Eh; ben de okuma bilseydim!.. Fakat ne kadar da dokunaklı konuşuyorsun... İlk kez böyle bir konuşma işitiyorum. Şaşılacak şey! Bütün insanlar başarısızlıklarının suçunu birbirlerinin üstüne yıkarlar. Oysa sen hayatı; kuralları suçluyorsun.
Sayfa 83
- Sakın kendini suçlu bulma... Sen haksızlığa uğradın...
İçimde bir güçsüzlük var; anlıyor musun? Nasıl anlatmalı bunu? Ruhumda bir kıvılcım eksik... Evet; bir eksiğim var benim... Durmadan onu arıyor; onu özlüyorum... Ama nedir o? Bilmiyorum...
Anlamsız bir hayatım var. Niçin yaşadığım bile belli değil. Kime gerekliyim? Hiç kimseye... Ne bir yuvam; ne karım; ne çocuklarım var. Bu konuda en ufak bir isteğe de sahip değilim. Yaşıyorum ve içim daralıyor... Niçin? Belli değil!
...kitabı aldı; korka korka evirip çevirdi; açtı; kapadı; sonra yerine koydu; derin bir göğüs geçirerek usulca:
- Tanrım! Ne büyük bir şey bu! dedi. Bir insan kitap yazmış... Kâğıt ve üstünde birtakım noktacıklar; hepsi bu. Yazmış ve ... öldü mü?
- Öldü; dedim.
- Öldü fakat kitap kaldı. Okuyorlar onu. Gözlerinle bakıyorsun; sana çeşitli sözler söylüyor.
Sayfa 80
Kitap sabaha doğru bitti.
...
- Ne adam! Nasıl da yazmış! Ha? Korkunç! O kadar canlı ki; yüreğinden yakalıyor insanı. Sonra yazar ne kazandı bundan?
- Yani nasıl?
- Ona bir armağan; ya da; ne bileyim; bunun gibi bir şey vermişlerdir değil mi?
Türkü ...
- Söylerim... Ama arada bir... İçim sıkılmaya başladığı zamanlar... Söyledikçe de daha beter olurum.