Uçan Sandık
Hans Christian AndersenSözler ve Alıntılar
Günün birinde tüccar ölünce serveti oğluna kalmış. Oğlan da öyle savurganmış ki kısa sürede babasından kalan mirası tüketmiş. Yemiş, içmiş, en güzel giysileri almış, eğlenceden eğlenceye koşmuş. Bir gün bakmış ki elinde topu topu kırk akçe parası kalmış. Hem paralar suyunu çekmiş, hem de üst baş diye bir şey kalmamış...
Bir varmış, bir yokmuş... Ülkenin birinde zengin mi zengin bir tüccar varmış. Adam öyle zenginmiş ki yaşadığı kentin tüm alanlarını, caddelerini gümüş paralarla döşetse yine de tükenmezmiş serveti. Ama, adam öylesine cimriymiş ki, değil caddeleri parayla döşetmek, bir kuruş bile cebinden çıksın istemezmiş. Böylece de parası çoğalmış çoğalmış, yüklü bir servet sahibi olmuş.
" Sana gönderdiğim gülle bülbülü beğenmemiştin." dedi Prens. "İşte şimdi de ben seni beğenmiyorum! Şımarık prenseslerin sonu budur işte!" Sonra da çekip gitti.
Sayfa 29Kitabı okudu