"Dünyada her şeyin bir tartısı vardır. Sevginin tartısı da fedakarlıktır. Fedakarlık yapmayanın sevgisi palavradır. " diye güzel demiş şair ancak devamında keşke, "Fedakarlığı anlamayan insanların ruhları ise kadavradır. " deseydi...
Doğdum, bir şekilde büyüdüm, zamanı geldiğinde de ölecektim. Geldiğim yer de gideceğim yer de belliydi.
Yaşamla ölüm arasında sadece bir adım varken neden ben de başkaları gibi hayatıma devam edemiyordum?