Açgözlü olduğum tek şey var. O da kitaplar. :)
Ne kadar kitap okuduğumu bilmiyorum. Hatırladıkça okundu listesine ekleyip merakımı gidermek, minik görüşlerimi ve alıntılarımı paylaşmak için buradayım.
"... Çünkü geceler hepimize aynı gökyüzünün aynı karanlığıyla örter ama yine de herkesin karanlığı kendisine göredir...
Çünkü geceler bazılarına göre çok uzundur. Çünkü yürekte saklanan her şey geceleri canlanır..."
"Kaosun içinde büyüyen insanlar, ne zaman dingin bir suda yüzse boğulurdu. Bazılarımızın ruhu gürültüye o kadar aşinaydı ki bir parça sakinlik gördüğümüzde sese ihtiyaç duyar ve o sesi çıkartmak için boğazımıza uzanan eller kendi ellerimiz olurdu."
Seni unutmicim kafasına odunla vurulup sonra aşık olan Eflal O sahneyi unutursam kalbim kurur. Çok gülmüştüm ve hâlâ gülüyorum. Tabii beybi Eros gelip totoya ok fırlatmadı o anda. Yanlış anlamayın. Şimdi düşündüm de Eros aslında odunu tutan kişi olabilirdi. Dank!
Aslında olay şöyle gelişiyordu; Eflâl, ağabeyinin evine biraz Sinsice giriş yapmak üzereydi. Annemin tabiriyle gecenin pey vaktiydi ve başı kapüşonla örtülüydü. Kapıyı açmaya çalışırken önce sesi duyduk ve o da yıldızları saydı.
Hastane odasında tanıştı Karan ile. Hangisi evi karıştırdı bilmem de Eflâl'i kötü niyetli sanmışlar meğerse. İşte 4 kitaplık Eflâl efsanesi böyle başlamıştı.
Milenyumcuğumun ilk kitabı ve aynı zamanda da kenar süsleri modası onla başlamıştı. Evet, bu işi Milenyum başlattıHepimiz bayıldık mı? Bayıldık
Ağabeyinden başka kimsesi yoktu Eflâl'in. Anne babası şaibeli bir kazayla ölmüş, yetmezmiş gibi dedesinden kaçıyordu. Sonra onlarla tanıştı, yani Akdoğan ailesiyle. Kulağa aşiret işi mafyatik geliyor ama öyle değil. İşin içinde birbirine düğüm olmuş aile sırları, korkunç düşmanlıklar, düşmanların itinalı yıllardır işleyen oyunları, Acılar ve özlemler...
Hepsi bir bütün olarak çok iyiydi. Ben aksiyonlu ve biraz da yazarın mizahi anlayışı beni çok eğlendirdiği için seriyi sevmiştim. Şimdi veda etme zamanı geldi. Ne kadar da okumayı gecikirsen de bitti. Ama üzülmüyorum çünkü yazar, yazmaya devam ediyor.
Ben mutlu son insanıyım. Yazar da öyle ki tüm düğümleri çözdü son kitapta ve hepimizi mutlu edecek son yazdı.
Ve Epope, dehşet ve ibretle tavsiye eder!