…çünkü okuduğum zamanlar olağanüstü bir biçimde, öyle mutlu öyle özgür hissediyorum ki sürekli kitaplarım olsa hayatımdaki diğer her şeyin daha çekilir kılınacağına adeta ikna oluyorum.
Pastaların buzluktaki varlıkları zihnimde öylesine yüksek sesle dile geliyor ki dikkatim dağıtıveriyor, en heyecan verici kitaplara dahi odaklanamıyorum.
Tam anlamıyla kime veya neye karşı öfkeli olduğumu bilmiyorum, ama bir şeyden eminim ki o ana kadar hayatıma şekil veren tüm o haksızlıklar beni öfkeden kudurtuyor, her şeyin suçlusu olmaktan bıkıp usanıyorum.
Dedemin aldatıcı iblisler olduğunu iddia ettiği kitaplar, en yakın dostum olup çıkıyorlar. Ben çoktan doğru yoldan saptım ve bunu saklamakta da oldukça iyiyim.