Utanç Bitti
Anja MeulenbeltUtanç Bitti Quotes
You can find Utanç Bitti quotes, Utanç Bitti book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
"Yıllarca kuru kalmış bir sünger gibiyim, her şeyi çekiyor ve büyüdüğümü hissediyorum."
Sayfa 68 - AyrıntıKitabı okudu
"Ama acının ne olduğunu bilmeyen biriyle acı üzerine nasıl konuşulur ki, şimdiye kadar ne bir sevdiğini yitirmiş, ne aşık olmuş, ne bir çocuğu tramvay altında kalmış, ne bir arkadaşı intihar etmiş ve on iki yıldır aynı adamla evli. Benden büyük olmasına, fazla olarak yaşadığı yıllara rağmen hiçbir şeyden haberi yoktu, acıdan ne anlayacaktı ki."
Sayfa 16 - AyrıntıKitabı okudu
"Sıkıntı uç noktaya gelmişse kurtuluş da yakındır."
Sayfa 142 - AyrıntıKitabı okudu
"Yanımda olmadığı zamanlar ne kadar canlı olduğumu, onun için sorumluluk duymak zorunda olmayınca kendimi ne kadar özgür hissettiğimi, yasaklar koyarak değil ama suçluluk duyguları uyandırarak beni ne kadar kısıtladığını Jonas'a anlatamıyorum."
Sayfa 77Kitabı okudu
Yaşadıklarımı yakalamak istiyorum. Daha öncekileri ya da şu andakileri. Yaşadıklarım bulunduğum ana ne kadar yakınsa onları tanımlamak da o kadar zorlaşıyor.
"Masanın üzerinde duran boş kraker kutusu gibi hissesiyorum kendimi. İçi boş bir kılıf."
Sayfa 54 - AyrıntıKitabı okudu
"Bütün erkekler kendilerinden genç kadınları arıyor. Otuzuna yaklaşmış kadınlarla birlikte olmak isteyen bütün hoş erkekler de ya evli oluyorlar ya da bir kadınla beraber yaşıyorlar. Eğer buna rağmen bizim gibileri isterlerse, yalnızca eğlencelik bir yedek ilişki olarak ve çok şey istemeye başladığımızda hemen başlarından atıvermek koşuluyla isterler. Eğer evli değillerse, bizi en kısa yoldan evcil bir hayvan olacak şekilde eğitmeye bakarlar. Ya da duygularını yaşamayı bilemeyen beceriksiz tipler olurlar, bir ay sonra kafanı kalın bir duvara çarptığını anlarsın."
Sayfa 142 - AyrıntıKitabı okudu
Kopuş. Hep yeniden yükselen acı dalgaları. Aralarda aldatıcı bir dinginlik, aniden bastırabilecek yeni bir nöbeti beklemek. Nöbetler karşısında savunmasızım, elim ayağım tutuluyor, bir hortuma kapılmış gibi içinde savruluyorum, ağlamayı, bağırmayı bile beceremiyorum. Sonra yine yüzeye çıkıyorum, sanki boğulacakmışım gibi soluklanmaya çalışıyorum. Önce sadece dakikaları, sonra saatleri düşünüyorum. Tek bugünü atlatsam. Saatleri tek tek yaşıyorum: ilk nöbetten sonra şöyle böyle başarıyorum. Artık yetti, artık ölmelisin diyen içgüdülerime karşı koymak, hayatta kalabilmek için çabalamaktan başka bir şeyle uğraşacak durumda değilim.
Yanlış film, yine aynı film bu, buradan çıkmak istiyorum.
Durumu değiştirme çabasına girmemeyi bir kez daha deniyorum. Olan neyse içinde öylece yer almayı.
"Ne kadar önemli kişiler olacağımızı her zaman görmüş oldukları yalanını söyleyen eski yoldaşlar. Hiçbir zaman hissetmedikleri bir dayanışmayı her zaman varmış gibi gösterenler."
Sayfa 12 - AyrıntıKitabı okudu