Güneş kaba yorgana benzeyen kurşuni bulutları delip geçemiyor.Ruhumun derinlerinde durmadan saçlarını okşadığım,her söylenene inanan küçük saf bir kız var.
Ne kadar vakit geçti kestiremiyorum. Hafif bir esintiyle ürperip kendime geliyorum. Eylül bu, akşam serinliğiyle karışık bir hüznü vardır, işler insanın içine.
En derin evresindeydim uykumun, en tatlı yerinde.Kim bilebilir benden başka hangi tılsımlı anında darmadağın edildiğini rüyamın bir kendini bilmez tarafından...
Bu kırık kanatları al ve uçmayı öğren / bütün hayatın boyunca /hep bu anı bekliyordun
Bütün hayatın boyunca uçmayı beklemek ... uçmak ...mucize bir kelimeydi