Uysal Kız
Fyodor DostoyevskiEn Eski Uysal Kız Sözleri ve Alıntıları
En Eski Uysal Kız sözleri ve alıntılarını, en eski Uysal Kız kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Uysallığı, yine de ona engel oluyordu. Böyle bir kadın çılgına dönüp ölçüyü kaçırsa bile, yalnızca kendi kendine kurup kendi kendini tahrik ettiği, kendi saflığı ve utangaçlığıyla baş etmesinin mümkün olmadığı çok açık görülür. Bundan dolayı da böyleleri bazen ölçüyü fazla kaçırdıklarında gözlerinize inanamazsınız. Oysa ahlaksızlığı alışkanlık haline getirmiş bir ruh, tam tersine, hep alttan alır, daha da iğrencini yapar ama bunu üzerinizde üstünlük kurma hakkı varmış gibi uygun bir biçimde ve nezaketle yapar.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ah, bir andan daha kısa bir süre içinde, ne müthiş bir düşünce kasırgası, nasıl bir duygu seli yaşadım, yaşasın insan düşüncesinin elektrik hızı!
Sayfa 46Kitabı okudu
Yüksekte duranların aşağı, uçuruma atlama isteği duydukları söylenir. Sanırım, pek çok intihar ve cinayetin sebebi de revolverin ele alınmış olmasıdır. İşte aynı uçurum, işte hedefi ıskalayamayacağı kırk beş derecelik bir açı ve insanı dayanılmaz şekilde tetiği çekmeye zorlayan bir şey. Ancak her şeyi gördüğümün, her şeyi bildiğimin ve ölümü onun ellerinden sessizce beklediğimin idraki onun böyle bir şeye meyletmesine engel olabilirdi.
Sayfa 46Kitabı okudu
Taptığım bir varlık bana silah doğrulttuktan sonra hayatın ne anlamı kalır?
Sayfa 46Kitabı okudu
Ancak şimdi siz kalkıp, "Neden suç işlemesine engel olmadınız?" diye soracaksınız. (...) o zaman korkunç bir umutsuzluk içindeydim, mahvolmuştum, ben mahvolmuş bir haldeyken bir başkasını nasıl kurtarabilirdim? Ayrıca, o zaman birini kurtarmak isteyip istemediğimi nereden biliyorsunuz? O sırada ne hissettiğimi nereden biliyorsunuz?
Sayfa 47Kitabı okudu
Büyük, çok büyük üzüntüler yaşandığında, ilk güçlü sarsıntılardan sonra insan hep uyumak ister. Ölüme mahkûm olanların son gece çok derin uyudukları söylenir. Zaten insanın doğası gereği de öyle olmalı, yoksa dayanacak gücü kalmaz...
Sayfa 51Kitabı okudu
Aslına bakarsanız, zor ve belki de gülünç karakterim yüzünden arkadaşlarım beni pek sevmezdi; hem zaten çoğu zaman, sizin için yüce, kutsal ve onurlu olan bir şey nedense yoldaş grubunuza gülünç gelir. Ah, arkadaşlarım beni hiçbir zaman sevmedi, okulda bile. Beni hiçbir zaman hiçbir yerde sevmediler.
Sayfa 52Kitabı okudu
Aslında bence, belki de hiç olmayacak, bulutlar gibi yanınızdan geçip gidebilecekken pek çok talihsizliğin bir araya gelmesiyle gerçekleşen bir olay yüzünden mahvolmaktan daha incitici daha dayanılmaz bir şey olamaz.
Sayfa 53Kitabı okudu
Masasının başına oturduğunda, gözucuyla onu seyretmeyi seviyordum.
Sayfa 55Kitabı okudu
O zamanlar sesi oldukça güçlüydü, çın çın ötüyordu, her ne kadar çatlak çıksa da son derece hoş ve sağlıklıydı. Şimdiyse şarkıyı öyle cansız söylüyordu ki, üstelik şarkı o kadar hüzünlü değildi (bir romanstı) ama sanki sesinde bir çatlak bir kırık vardı, zayıf sesi şarkının sonunu getiremeyecek gibiydi, sanki hasta olan şarkıydı.
Sayfa 60Kitabı okudu
"Ben de bu şekilde yaşamamıza izin vereceğinizi umuyordum." O salı günü işte böyle söylemişti! Ah, on yaşındaki bir kız aklı! Her şeyin gerçekten de bu şekilde kalacağına inanıyordu.
Sayfa 69Kitabı okudu
Şimdi yine boş odalar, yeniden yalnızım. İşte saatin sarkacı sallanıyor, onu ilgilendiren bir şey yok, herhangi bir üzüntüsü de. Evde kimse yok, işte felaket de bu!
Sayfa 74Kitabı okudu
Ah, her şeye razıyım, yeter ki bir kez olsun gözlerini açsın! Bir an için, yalnızca bir an!
Sayfa 76Kitabı okudu
Yalan Dünya
Kör talih! Ah, şu alın yazısı! İnsanlar yeryüzünde yalnızlar, işte asıl felaket de bu! Rus yiğidi, "Sağ kalan var mı çıksın karşıma?" diye bağırarak meydan okumuş. Ben yiğit değilim ama yine de bağırıyorum ancak kimse karşılık vermiyor. Güneşin evreni canlandırdığını söylüyorlar, güneş doğunca ona bir bakın bakalım, ölü mü değil mi? Her şey ölü, her yer cesetlerle dolu. İnsanlar yapayalnız, çevrelerini sessizlik sarmış, alın size dünya! "İnsanlar, birbirinizi seviniz," diye kim söylemiş? Bu kimin öğüdü?* Saatin sarkacı inadına, duygusuzca salınıyor. Saat gecenin ikisi. Küçücük potinleri karyolanın yanında duruyor, sanki onu bekliyorlarmış gibi...
Sayfa 77 - *"Size şu buyruğu veriyorum: Birbirinizi sevin." Yeni Ahit, "Yuhanna", 15:17.Kitabı okudu
Hayır, her şey bir yana, yarın onu götürdüklerinde ben ne yapacağım?
Sayfa 77Kitabı okudu