Kanepeye oturdu. Aldıklarını buzdolabına yerleştirecekti güya. Canı istemedi. Çoğu zaman habersiz gelen yalnızlık, sorgusuz sualsiz içeri daldı yine. Akşam yemeğini geçiştirmeye karar verdi. Yemek yap, çöpe gitsin, bir kişiden ne olacak,insan tek başına dolma, sarma yiyemez ki. Son zamanlarda çok sık düşünmeye başlamıştı bu durumu. Çocukluğunun yer sofralarını, küçük bardak, büyük bardak kavgalarını, o kalabalıktaki yer kapma yarışlarını.