Unutamam,mademki bu kadar içimdesin,
Mademki varlığımın bir yarısı sendedir;
Unutamam mademki hâlâ çarpıyor kalbim.
Unutamam mademki duyuyor, görüyorum
Bir damar koparıyor,seni her hatırlayış
Ve her nefes alışta bir kere ölüyorum...
Sensiz geçen günlerin boşluğunu bilemezsin;
Kurumuş bir pınardır, yapraksız bir dal onlar.
Sesine, varlığına, öyle alışmışım ki;
Lâzımsın hayatıma su gibi, hava kadar.
Uzakta kal sevgilim!
Hayâl enginlerimde bir yelken gibi dolaş,
Ufkumda bir yıldız ol, uzak ol ve Tanrılaş
Bırak seveyim seni bilmiyerek içini!..
Sene 1945. Orijinal olarak yazdım. Kitapta bilmiyerek yazdığı için..