1946 baskısı olan bu kitabı uzun uğraşlar sonucu buldum. Yine bir tumblr blogu sağ olsun, oradan görüp aradım bu kitabı.
Şair biraz bohemli olsa da şiirler bence gayet ince düşünülmüş yazılırken. Hani kalkıp da bir şiiri yorumlamak istesem, tam anlamı ile bir şeyler çıkaramam ortaya. Şair ayrılık, hasret, özlem ne demek iyi biliyor.
Saf şiir anlayışında olduğunu düşünüyorum. Adını dahi geç duyduğum bu şair, diğer şairler kadar bana bir şeyler kattı.
Son derece sade bir dil ile yazılmış bir eserdi. Anlaşılmayacak, açıklıktan uzak kelimeler yoktu. Okumak isteyenlere tavsiye edilir. Bulmak açısından biraz sıkıntı yaşayabilirsiniz.
Unutamam,mademki bu kadar içimdesin,
Mademki varlığımın bir yarısı sendedir;
Unutamam mademki hâlâ çarpıyor kalbim.
Unutamam mademki duyuyor, görüyorum
Bir damar koparıyor,seni her hatırlayış
Ve her nefes alışta bir kere ölüyorum...
Sensiz geçen günlerin boşluğunu bilemezsin;
Kurumuş bir pınardır, yapraksız bir dal onlar.
Sesine, varlığına, öyle alışmışım ki;
Lâzımsın hayatıma su gibi, hava kadar.
Uzakta kal sevgilim!
Hayâl enginlerimde bir yelken gibi dolaş,
Ufkumda bir yıldız ol, uzak ol ve Tanrılaş
Bırak seveyim seni bilmiyerek içini!..
Sene 1945. Orijinal olarak yazdım. Kitapta bilmiyerek yazdığı için..