Sen hepten uzak bir yalnızlık kesilmişsin, Ben büsbütün münzevi bir yıkım. Senin kaybolduğun sularda Ben yüzmeyi öğrendim, benim sığ sularımda sen avuçlarımın arasından kayıp gittin.
Seni senin kelimelerinle, senin hasretinle, senin istediğin gibi hiç kimseye anlatamadım, uzaktaki. Ya ben eski bir savrulmuş tum ya da sen eski kıtanın yeni mağlub uydun, yaptıklarının yapacaklarının hesabını veremeyen.
Konuşuyormuş gibi yapıyorsun ama konuşmuyorsun gerçekten. Her sözünde, sözsüzlüğünde uzaklığın biraz daha kanatıyor içimi, ruhumda onulmaz yaralar açıyor, gözbebeklerimde uçurumlar çoğaltıyor.