Sen hepten uzak bir yalnızlık kesilmişsin, Ben büsbütün münzevi bir yıkım. Senin kaybolduğun sularda Ben yüzmeyi öğrendim, benim sığ sularımda sen avuçlarımın arasından kayıp gittin.
Seni senin kelimelerinle, senin hasretinle, senin istediğin gibi hiç kimseye anlatamadım, uzaktaki. Ya ben eski bir savrulmuş tum ya da sen eski kıtanın yeni mağlub uydun, yaptıklarının yapacaklarının hesabını veremeyen.
"Aslında insan önce kendine uzak kalıyormuş uzaktaki, sonra gelen uzaklıklar, bütün bu uzaklığın bir devamıymış.
İnsan, ilk kaybının acısını hiç unutmazmış.
Sonraki bütün bu kayıplar, bütün bu kaybının incir çekirdeğimiymiş."