Vaclav Havel Toplu Oyunları 1 Gönderileri
Vaclav Havel Toplu Oyunları 1 kitaplarını, Vaclav Havel Toplu Oyunları 1 sözleri ve alıntılarını, Vaclav Havel Toplu Oyunları 1 yazarlarını, Vaclav Havel Toplu Oyunları 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tıpkı Sisifus gibiyiz. Yaşamı ağır bir kaya parçası gibi hayaller dağının tepesine itiyoruz ki, oradan kendi kendine yeniden anlamsızlıklar vadisine geri yuvarlansın.
Sayfa 80Kitabı okudu
Sevgili Marie, bizler oldukça karmaşık ve tuhaf bir dönemin insanlarıyız, Hamlet ne demişti "Çığrından çıkmış bir dünya ve ben, ne utanç verici şey; onu düzene sokmaya gelmişim!" Düşün bir, aya gitmesini biliyoruz ama, kendi özbenliğimize bir türlü ulaşamıyoruz. Atom çekirdeğini binbir parçaya bölmeyi biliyoruz ama, kişilik bölünmesinin önüne geçemiyoruz. Ülkeler arası ilişkiler kuruyoruz ama, insandan insana ilişki kurmaya yetmiyor gücümüz.
Sayfa 80Kitabı okudu
GROSS (Kendi kendine) Keşke küçük bir çocuk olsaydım, her şeye yeni baştan başlayabilseydim!
BALAS Yeni baştan başlasaydın, gene de aynı sonucu alırdın, çünkü değişen hiçbir şey yok.
Sayfa 76Kitabı okudu
Aldatıldık, ama kimin bizi aldattığını bilmiyoruz.
Sayfa 74Kitabı okudu
Yanlış yolda savaşım verdik…
Sayfa 74Kitabı okudu
Niyetimiz iyiydi, ama aldığımız sonuç kötü çıktı. Yanıldık, şimdi daha büyük bir çabayla bozduklarımızı düzeltmeye çalışmalıyız.
Sayfa 74Kitabı okudu
…bizler küçük şeyler uğruna harcadık kendimizi! Yaşamımızın en iyi yıllarını değersiz şeyler uğruna yitirdik.
Sayfa 67Kitabı okudu
Dünyayı hiç tanımıyorsun yavrum, ama gene de hep böyle kal, hiç değişme! Biliyor musun insan, yaşamında iki ayağının üstünde durmaya bakmalı. Ben ne yazık ki hiçbir zaman sağlam basamadım. Aydın bir kişiliğim var, kararsız, kuşkulu, düşünceli, içine dönük. Eylem insanı değilim ben. İşte bütün derdim de bu ya! (Sesssizlik) Şimdi şöyle bir değerlendirme yapacak olursam, yaşamımda öyle çok yanlış yaptım ki!
Sayfa 67Kitabı okudu
Her şey garip bir baskı yapıyor bana... tramvayda umutsuz yüzler... sokakta sonsuz koşuşturma... resmi dairelerdeki ve her yerdeki o iki büklüm insanlar... yaşamın tüm boşluğu...
Sayfa 152Kitabı okudu
Neden böyle hep özür dileme halindesiniz?
Sayfa 152Kitabı okudu
Ettiğin laflar sendeki yıkımın gerçek yüzünü açıklamıyor. Kendi sahtekar hedefine hizmet ediyor. Ben enayi ise, sende aşkı uyandırabileceğime, sana aşkın güzelliğini yeniden tattırabileceğime, sana yardım edebileceğime inanmıştım. Sana gerçekten artık yardım filan edilemez. Bana da iyi oldu ama... hak ettim bunu ben. Neyse, bir büyük illüzyondan kurtulmuş oldum.
Sayfa 124Kitabı okudu
Uzun süredir içinde yaşadığım bu boğucu ortam, elbet tatsız sonuçlar doğurmadan geçip gidemezdi. Dışarı karşı, hiçbir şey olmamış gibi rolümü oynamayı sürdürüyorum. Gel gör ki, nicedir ben artık o sizlerin hepinizin bildiği ben değilim. Acı gerçek bu ve ben eğer bunu kendim itiraf edebiliyorsam, senin bir o kadar daha kendine kabul ettirmen gerekiyor. Beni iyileştireceğine olan umudunu yitirmemen çok güzel ve duygulandırıcı, ama bu, bana kızma n'olur, bir illüzyon.
Sayfa 122Kitabı okudu
Son zamanlarda içimde bir şeyler yıkılmaya başlamış gibi beni boğan bir izlenimden kendimi alamıyorum... beni bütünleştiren bir eksen bir anda kırılmaya başlamış... ayaklarımın altındaki zemin kayıp gidiyormuş... içimde bir şey felce uğramış gibi... bazan bana öyle geliyor ki, ben kendim değilim de, gerçekten kendimmişim gibi oynuyorum sanki... içimde, her şeyin kaynaklanıp geliştiği sağlam bir dayanak noktası yok, eksik... dolanıp duruyorum... rastlantılara ve savrulmalara bırakmışım kendimi... boşlukta bir yere düşmekteyim ve artık herhangi bir şeye tutunamaz durumdayım... bir bakıma ne olacak diye bekler gibiyim ve kendi yaşamımın bilinçli öznesi değilim artık, onun edilgin nesnelerine dönüşüyorum... bazan içimde öyle bir his oluyor ki, yalnızca zamanın geçişine güçsüzce kulak vermekten başka hiçbir şey yapılmasın istiyorum.
Sayfa 122Kitabı okudu
LEOPOLD Senin için üzülüyorum Lucie.
LUCIE Neden?
LEOPOLD Benim gibi değersiz bir adamı hak etmedin sen.
Sayfa 121Kitabı okudu
Aşık olmayan bir insan yarım insandır çünkü. Ancak en yakınımızdan giderek kendi benliğimizi buluruz...
Sayfa 121Kitabı okudu