Var olmamdan acı duyduğum bir akşam, kitabı görünce okumanın tam zamanı diyerek başladığım bir kitap. Şunu belirtmek istiyorum kitap Schopenhauer'un değil onun felsefesini anlatan bir derleme. Felsefeye yeni yeni ilgi duymaya başlamışken yanlış kitapla devam ettiğimi düşünüyorum. Aslında yanlış da denilemez kitabı okuduğum için mutluyum en azından tekrar okumam gerektiğini düşünüyorum. Çünkü Schopenhauer'un kitaplarını okumadan direkt bu kitapla başlayınca bilgi bombardımanına tutulmuş gibi oldum. Kant, Hegel, Schopenhauer arasında gittim geldim. Bir de lise felsefesinden az çok duyduğum kelimeri (irade, bilinç, bencilik, fenomen, a priori, a posteriori, transzendental vb.) bu kitapta her yerde ve birbiriyle harmanlanmış olarak görünce bu kitabı Schopenhauer felsefesine giriş kitabı olarak değil de sonuç kitabı olarak okunması gerektiğini düşündüm. Bu yüzden kitabı felsefe yolunda iyi bir ilerleme gösterdikten sonra tekrar okumayı düşünüyorum.
Nietzscheci nihilizmin dışında kalan ilkel nihilizmin hegelci yorumlar dışında tüm altyapısının işlendiği kitap.
beynin yarattığı gerçeklik fenomenolojisinin bir tasarımdan ibaret olduğu ve insana acının bu esaret şeklinin verdiğini söyler schopenhauer. ve bu sistem ile ortaya çıkmaya başlayan ''irade'' kavramıyla olan savaşı kazanmak gerektiğini bunun için ise hayatı olumsuzlamak gereği anlatılır.
ahlak üzerine, toplum üzerine, kısacası beynin yarattığı tüm toplumsal tasarımlarına çok incelikli eleştiriler getirir.
ancak kendi kanaatimce irade olgusuna karşı çıkan düşünür, bunun karşısında irade koymayı savunarak iradeye teslim olmakta. ilkel nihilizmin açmazı da burada başlıyor. esasen iradeye karşılık irade koymak sadece bir yöntemdir. çözüm değildir. çözüm olarak sunulmuş olması kitabı eleştirdiğim nokta. kitabı okurken schopenhauer gözüme günümüzün güçlü görünmeye çalışan yorgun insanı gibi geldi. irade karşısında her şeyi akışına bırakmak bence acıyı uzun vadede dindirir. ama asla geçmez.
Kitap Schopenhauer'in hayatını ve felsefî düşünce sistemini anlatıyor. Kant ve Schopenhauer'in düşünce benzerliklerine-farklılıklarına ve Schopenhauer'in Hegel ile çatışmasına da yer verilmiş. Kitabı anlamak zor çünkü çeviri ve derleme çok kötü yapılmış. Daha öncesinde Schopenhauer'in eserlerinden okuduğum için anlatılmak isteneni anladım. Onun dışında bu kitabı çeviri ve dilinden dolayı anlamak çok zor. Direkt Schopenhauer'in kitaplarını okumak daha anlaşılır olacaktır. Bu site içerisinde ilk defa bir kitabın okunmasını tavsiye etmiyorum. Yarım bırakmayı düşündüğüm ama zorla bitirdiğim çevirisi vasat bir kitap. Bunun yerine direkt Schopenhauer'in kendi kitaplarını okumanızı ve hayat hikayesi içinde biyografi ya da internetten yazılı kaynaklara bakmanızı öneririm. Kitapta iyi olan kısımlar az olsa da yararlı, bazıları şunlar; Schopenhauer'in benlik, irade, metafizik, cinsellik görüşleri, dönemin düşünce sistemine etkisi, Kant ve Hegel ile ilgili bilgiler. Dediğim gibi tavsiye etmediğim bir kitap. Okumak isteyenler bir daha araştırmalıdır.
İnsan bilen, nesnelerin bilgisini edinen değil, isteyen varlıktır.
Eser Schopenhauer'un değil onun felsefesini anlatan bir derleme. Felsefeye yeni yeni ilgi duymaya başlayanlar için yanlış seçim olur. Kant, Hegel, Schopenhauer'in kitaplarını okuduktan sonra ve irade, bilinç, bencilik, fenomen, ahlak, etik, ego vb konularda bakış açılarını kavradıkdan sonra kıyas için okunabilecek bir eser. Keyifli okumalar dilerim.
Schopenhauer’e göre dünya, bedenimizde yer almakla birlikte kökeni transzendental alanda yatan bir “iradenin” eseridir. Gerçeklik, bu iradenin fenomenlerinden biri olan beynimizin “tasarımlarından” ibarettir. Biricik amacı türü koruyup sürdürmek olan “irade”, bireyi aldatarak onu kendi hedefinin hizmetine koşar. Öyleyse yapılması gereken iradeye “hayır” demek, hayatı olumsuzlamaktır. Azizce, keşişçe, nihilist bir hayat sürmek, iradenin esaretinden kurtulmak olacaktır. Sadece merhametin içinde ortaya çıkan yaşama iradesinin reddi, bizi acıların, ıstırapların dünyasından çıkartıp kurtuluşa ulaştıracak biricik yoldur.
“Acı çekenler ile acı çektirenler aynıdır.”
-Arthur Schopenhauer
