Ve Sustu Melek
Pervin ÜnalpVe Sustu Melek Sözleri ve Alıntıları
Ve Sustu Melek sözleri ve alıntılarını, Ve Sustu Melek kitap alıntılarını, Ve Sustu Melek en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Geçmişimi değiştiremedi belki ama en doğrusunu yaptı. Sadece bundan sonrasında nasıl gibi yaşayacağımı zerk etti damarlarıma. Karşılık beklemedi Gözlerimdeki ışığı takip etti yıllarca. Okuduklarım çok şey öğretti bana Hamsi Abi ama geç geldi o kitaplar bana. Yine de küsmedim hiç birine. Okudum, okudum ve okudukça her cümlede yaşamı biraz daha çözmeye çalıştım.
-Sanıyordu ki herkes kendine bakıyor, kınıyor falan filan. Halbuki, kimsenin umurunda değildi Nur'un kaçması, imam nikahıyla evlenmesi, çocuk doğurması. İki gün laf ettiler, sonra başka kurbanlar buldular kendilerine. O dedikoducu, fesat, insan müsveddeleri çarkı hep böyle döndürdü yıllardır Çocuk bunu zamanında farketseydi eğer... Ya da ne bileyim. annesigil falan fark edip taşınsalardı bu mahalleden, her şey başka olurdu.
Zaten acı çekiyordum. Ona sarılmak istiyor ama yapamıyordum. Onu öz- lediğimi söylemek istiyor ama kendimi tutuyordum. Onu çok ama çok sevdiğimi biliyor ama itiraf edemiyordum. Biz yanlış zamanda yanlış yerlerde doğmuş çocuklardık. Ya da birbirimizi çok sevmek gibi yanlış bir iş yapmıştık. Gözlerimden akan yaşları göstermemek için karanlığa doğru kaydım. Sesimin titrememesi için yutkunup,"Seni eve götürmeye gelmedim," diyemedim. "Abla" bile diyemedim Hamsi Abi. "Abla" bile diyemedim
Yine sesi inmişti, yine yaşlar yuvarlaıyordu yanaklarından usulca. Yine kendini yalnız, hem de çok yalnız hissediyor du şu kocaman, acımasız dünyada Elinin tersiyle sildi burnunu sonrasına yelken açtı:
Herkesi dinlemiş, ama hiç kimseye kendi cehenneminden söz etmemişti
Ne zaman almışlardı gençliğini-çocukluğunu avuçlarından hissettirmeden? Nasıl izin vermişti buna? Hayalleri hesap sormaya başlamıştı artık. Hele de son iki yıldır, sorgu artmış, mahkumiyet kararı çıkmıştı gıyabında. Gün yüzünü görse bile kendi yüzünü göremeyecekti, biliyordu. Aynalardan nefret eder olmuştu. Kaçamak bakışlarla tıraş olabiliyor, kendisiyle göz göze gelmekten hoşlanmıyordu. Kırlaşan saçları değildi istediği. Çürüyen dişleri ya da yorgun bakışları...
Teyzemle de görüşmedim bir daha. Kötü biri olduğu için değil ha, utancımdan. Yüzlerine nasıl bakacağımı bilemedim. Aslında o anlamıştır beni. Hak vermesede de anlamıştır. Bilir mecbur kaldığımı, insandır o.
"Sevgi dilenilmez, varsa yaşanır," demişti.
Sevmek böyle bir şeydi işte. Sevmek, acı vereni sevmek. Sevilmeyi beklemeden, sevileceğini bilmeden sevmek. Affetmek. Acı vereni sevdiğin için kendini affet- mek. Kadir de bir anlamda öyle seviyordu işte. Acı vererek, acı çekerek ama bu doğum değildi ki Gülnaz onu affetsin. Verdiği acıları yüzüne vurmadan kayıtsız şartsız bir sevginin kollarına atsın.
Her şey aynı ama ben değilim. Anlasana, değişti, çok değiştim. Karşında duran senin on altı yaşındaki oğlun değil. Tanımadığın bir adam. Ben kayboldum anne, farkında değil misin? Karanlıklar yuttu beni. Nefes alamıyorum. Kendimi bulmam gerek. Gitmem gerek.