Kitap bittiğine göre sıra geldi incelemeye.Kendisinin deyimiyle ''kadrolu öğrencisi'' olarak bi kaç satır karalamamak ayıp olurdu diye düşündüğüm için gönül rahatlığıyla yerebilirim bence.Kitabı okumak isteyenlere tavsiyemdir gelin tanışın kendisiyle.Bir çayını için.Sevin kendisini.Zaten kitabını aracı kılmak istemiş.Gönlü geniştir.Vefayı pek sever pek çok görmek ister.Bana göre hınzır bir çocuktur ama tanıyanlar şair diyor.Ben bilmiyorum.Oysa özünde halk ozanıdır ama henüz en iyi şiirini söylememiştir.Bu yüzden pek bilmezsiniz siz.Neyse incelemeye gelince.Kitap deneme havasında yazılmaya çalışılmış olsa da konu bütünlüğüne rastlamadım yahut belli bir sıra gözetilmemiş.Dolayısıyla bir başlık altında naif duyguları okurken başka bir başlık hiddetten köpürmektedir.Bu da kendisinin çalkantılı tabiatına Karadenizliliğine verilmelidir.Belki herbir yazının sonuna tarih belirtilse idi aradaki geçişlerin ayırdına okur da varabilirmiş.Kitapla ilgili bir diğer nokta neredeyse bütün kitap boyunca her cümlede ısrarla devam eden -dır,-dir,-tur,-tür kalıbının bi anda birdenbire hikaye tekniğine geçişiyle piston aşağı indi şokunu yaşatıyor olması.Dediğim gibi belli bir sonuca varmak bir fikir oluşturmak adına değil de Hasan Akçay iç dünyasında kimdir'in kısmen cevabı gibi,gönlünü açmış ve bir dağı karşısına alıp var gücüyle bağıran çocuk gibi sesine karşılık bir yankı duymak istemiş.Hınzır çocuğu özellikle Dede ekolünü anlattığı sahnelerde gözünüzde canlandıracak ve ne kadar aşina olduğunuzu farkedeceksiniz.: )
