Vietnam'a Sevgiler

Edita Morris

Vietnam'a Sevgiler Posts

You can find Vietnam'a Sevgiler books, Vietnam'a Sevgiler quotes and quotes, Vietnam'a Sevgiler authors, Vietnam'a Sevgiler reviews and reviews on 1000Kitap.
79 syf.
·
Not rated
·
Read in 21 hours
«Vietnam'da tabiat kıyımı şiddetleniyor. Bin­lerce dönüm arazide ağaçlar kurutuldu.» Ah, doğru ola­maz bu! diye düşündüm. Böyle bir şey yalnız uğursuz iblislerin aklına gelebilir. Ama sonra hatırladım ki, in­ sanoğlu zaten uğursuz bir iblis olmuştur.(s:16)
Vietnam'a Sevgiler
Vietnam'a Sevgiler
Edit (Edita) Dagmar Emilia Morris
Edita Morris
Edita Morris
İsveç asıllı ABD'li yazar Romanı yazarken japonolog oğlu Ivan Morris'in ABD Deniz Kuvvetleri'nde çalışırken Hiroşima'ya atom bombası düştükten hemen sonraki ziyaretten kalan deneyimlerinden yararlanır. Kitap 39 dile çevrilmiştir .Bir gün bizim ağaçlarımızı da kurutmaya karar verirlerse bu fotoğraflar kalacak, Kahverengi bir leke haline gelmeden önce dünyamızın nasıl bir yer olduğunu gösterecek.(s/17) https://1000kitap.com/yazar/i9833bu kitabında, Nagasaki'ye atılan atom bombasından yanan bir Japon delikanlısıyla, Vietnam'da napalmden yanmış genç bir genç kız arasındaki, mektuplarla başlayan arkadaşlığı anlatıyor. Bu kadar acı ve zor günlerden tebessüm ettiren güzelıklerde yansıyor.. Yazar okura Yanan bir şehrin resmini çizdim. Nagasaki belki, belki bir Vietnam şehri, belki de bir gün onların nefretlerine hedef olacak bir başka şehir, dünyanın başka yerlerinde bir şehir. Şehrin üstüne atom bombaları atan, yangın bombaları atan, patlayıcı bombalar atan, guava bombaları atan insanlar çizdim. Evet, geleceği çizdim, çünkü bütün düşmanlarını bombalamaya yemin etmişler, bütün düşmanlarını, ne olurlarsa olsunlar - barış isteyen, daha iyi bir hayat isteyen, sivil, asker, bütün insanları...'
Vietnam'a Sevgiler
Vietnam'a Sevgiler
Savaşsız barış dolu yıllara
Vietnam'a Sevgiler
Vietnam'a SevgilerEdita Morris · Remzi Kitabevi · 199726 okunma
Tıpkı Japonya'da olduğu gibi Vietnam'da da ucube yaratıyorlar - ellerinde olmadan değil, isteyerek...
Reklam
Ben ölüyüm. Sadece mihtapta, yok olmuş annemle babamın fotoğrafları yanında duran o sekiz yaşındaki çocuğun resminde yaşıyorum.
Sol yanımda bir acı başladı. Bağırmaya başladım. Anne ve Babam bir anda toz haline gelip yok olduğu için mi bağırıyordum, yoksa sol yanım çiğ et haline geldiği için mi, bilmiyorum.
“Mlle, gelecekteki kuşaklar, benim «mağara resimlerim» için ne düşünecekler dersiniz? Avrupadaki ünlü mağaralarda, ilkel insanların yaptıkları resimler hala duruyor; resimler, insanın o zamanki en büyük düşmanını, yırtıcı hayvanları gösteriyor. Bundan yüz yıl, bin yıl sonra benim insan kanıyla çizilmiş resimlerimi görenler ise günümüzde insanın en büyük düşmanının İNSAN olduğunu öyrenerek şaşıracaklar. Evet, insan! Ah, tatlı bir kaplanı nasıl özlüyorum!”
Sayfa 75 - Remzi KitapeviKitabı okudu
Reklam
“Yanan bir şehrin resmini çizdim. Nagasaki belki, belki bir Vietnam şehri, belki bir gün onların nefretlerine hedef olacak bir başka şehir, dünyanın başka yerlerinde bir şehir. Şehrin üstüne atom bombaları atan insanlar çizdim. Evet, geleceği çizdim, çünkü bütün düşmanlarını bombalamaya yemin etmişler, bütün düşmanlarını, ne olurlarsa olsunlar – barış isteyen, daha iyi bir hayat isteyen, sivil,asker, bütün insanları...”
Remzi KitapeviKitabı okudu
Biz Asyalıların ölme hakkından başka hakkımız yok mu?
Bir gün bizim ağaçlarımızı da kurutmaya karar verirlerse bu fotoğraflar kalacak, Kahverengi bir leke haline gelmeden önce dünyamızın nasıl bir yer olduğunu gösterecek.
Bir ölünün umutlanması olmayacak şey ama ben de bunu umut etmekteyim.
82 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.