Acıyı ve hayatta kalma ihtimallerini bir kriter olarak görmeyi reddettikten sonra Durkheim sağlıklı anlamına gelen normal olmakla hastalık anlamına gelen patolojik olma arasında bir ayrıma varmakta ve bu ikisinin olgunun yayılmasına ilişkin olarak ve "ortalama tip" kavramıyla bir araya getirilebileceğini savunmaktadır...
"Çağdaş olmalarına ve büyük ihtimalle birbirlerinin varlığından haberdar olmalarına rağmen, Weber ve Durkheim temel metodolojik konular üzerinde hiçbir zaman açık bir diyaloğa girmemişlerdir."
Weber'in temel tezlerinden bir tanesi de kapitalizmin, bürokrasinin ve bilimin araçsal olarak Reform'dan bu yana rasyonel düşünme ve eyleme biçiminin gelişimine katkıda bulunan faktörlerden oldukları ve bu rasyonelleşme sürecinin dünyaya büyü atfeden fikirlerin ve düşünme biçimlerinin yerini alarak büyünün kaybolmasına neden oldukları yönündedir.
"Açıklama türleri sorusuna ilişkin hem Durkheim hem de Weber nedensel açıklamaları geçerli bir açıklama türü olarak görmektedir. Weber nedensel açıklamaları kasıtlı açıklamalarla desteklerken, Durkheim işlevsel açıklamalardan yararlanmaktadır."