Yahya Divanı
Rekin ErtemSözler ve Alıntılar
Dikdiler her yâre kim sînemde açıldı hançerin
Seyrine gel bâg-ı mihnetde dikilmiş güllerin
Va’iz-“ şehre nice âdem desin pîr-i mugân
Adına ümm’ül-habâis der dü-sâle duhterin
Hançerin âyînesinde görünür şekl-i hilal
Vây rûy-ı lutf göstermezse rûy-ı enverin
İhtirâz eyle meded göz degmesin macrûh olur
Haylice nâzikdir ey gonce-dehen la’l-i terin
İltifat et hüsrevâ dünyâya verme hâtırın
Kıymetin bil çünkü Yahyâ gibi var bir çâkerin
Özün ey dil yukarı tutma çün bir mâh-pâren yok
Tutalım çarh-ı atlas kendi olmuşsun sitâren yok
Fasl etmese aralarını hançer-i hicrân
Gavgâ uzanırdı ten ile cân arasında
Güle baksan yüzüme dildeki âteş gül olur
Hışm edersen tutuşur cümle vücûdum kül olur
Karşı vardım şol kadar şemşirine naz eyledin
Nazın öldürdü beni şemşire hacet kalmadı
Aşka kâbil dil mi yok şehr içre yâ dilber mı yok
Mest yok meclisde bilmem mey mi yok sâgar mı yok
Gonca-i dil açılıp hâtır nice şâd olmaya
Bâğda güller mi yok gülşende bülbüller mi yok
Görmeziz bir dil ki tûtî gibi güftâr eyleye
Söyledir mi yok cihânda bilmezin söyler mi yok
Sengden dil kem mi yâ seng-i siyâhı la’l eder
Afitâb-i feyz-bahşâ-yı bülend-ahter mi yok.
Niçin ebkâr-i ma’ânî beslemez erbâb-i nazm
Yoksa Yahyâ gibi üstâd-i sühan-perver mi yok
Tolanır gülzârın etrâfını Yahyâ cûy-bâr
Kûşe kûşe gülşeni yârâna seyrân etdirir