Yalnız Kaldınız, Peyami Bey!
Hamdi KoçYalnız Kaldınız, Peyami Bey! Posts
You can find Yalnız Kaldınız, Peyami Bey! books, Yalnız Kaldınız, Peyami Bey! quotes and quotes, Yalnız Kaldınız, Peyami Bey! authors, Yalnız Kaldınız, Peyami Bey! reviews and reviews on 1000Kitap.
Hayatı hayat yapan şey belirsizlik.
-hiçbir şey boşuna değil, dedi. Herşeyin bir amacı var. Ölmenin de ölümden dönmenin de. Zor. Ama var.
Zaman, der Peyami Bey, Tanrı'nın insana kurduğu en büyük tuzak ve insanı sevmediğinin en büyük kanıtıdır. Ölmek önemli değil. Ölen birini özlemek en fenası, geri gelmeyecek birini özlemek. Tanrı insanı sevseydi ona sevdiğini kaybetme acısını hak görmezdi.
Sayfa 169 - Yalnız Kaldınız Peyami Bey!, Hamdi Koç/ Can Yayınları/ 1. Basım/ Ocak, 2017/ İstanbulKitabı okudu
Annem benim uzun çocukluk hastalığımdan iki şey öğrendi: anne olmak çocuğa mahkûm olmak demek değildi, anne olmak kadınlığı ve kadınca geleceğini feda etmek demek hiç değildi.
Sayfa 229 - Yalnız Kaldınız Peyami Bey!, Hamdi Koç/ Can Yayınları/ 1. Basım/ Ocak, 2017/ İstanbulKitabı okudu
Yine de, ben hayatımda en çok ve belki bir tek kızımı sevdiğim halde annem hayatında en çok beni, hayattaki tek evladını sevmedi. İstedi, biliyorum, ama sevemedi. Bazı kadınlar anne olmak için doğmuyor olmalı. Bazıları, hele, annem gibi bazı kadınlar, anne kalmamak için yaşıyor olmalı
Sayfa 229 - Yalnız Kaldınız Peyami Bey!, Hamdi Koç/ Can Yayınları/ 1. Basım/ Ocak, 2017/ İstanbulKitabı okudu
Hayatta aklımın kaldığı son şeyin yine bir yalnızlık olması sarhoşça bir ironiydi. Adama dedim ki, Öldüğüme değil, ölüşümü anlatamayacağıma üzülüyorum.
Kapılar
İçeri doğru açılan kapılar benim gibi dışarı doğru devrilecek adamlar için her zaman sıkıntıdır.
Sayfa 167
zaman ve ölüm
Zaman, der Peyami Bey, Tanrı'nın insana kurduğu en büyük tuzak ve insanı sevmediğinin en büyük kanıtıdır. Ölmek önemli değil. Ölen birini özlemek en fenası, geri gelmeyecek birini özlemek. Tanrı insanı sevseydi ona sevdiğini kaybetme acısını hak görmezdi. Sıra atlayan ölüm birden fazla ölümdür, katliamdır. Yaşayan ölüler, ellerinde sadece zamanın unutturma gücü, kulaklarında kutsal kitaplardan birkaç şiirli içli dize, ruhun yoksulluğu içinde boşlukla gözgöze gelir, kalırlar.
Sayfa 169
kendine yabancılık
İnsan şimdi ben dediği zaman bile kimden bahsettiğini bilemiyor, yarın ben deyince kimden bahsediyor olacağını nereden bilsin. Hayat elden öyle bir kaçıyor ki.
Sayfa 191