Yalnızlığın Aforizmaları
Mehmet ŞentürkYalnızlığın Aforizmaları Sözleri ve Alıntıları
Yalnızlığın Aforizmaları sözleri ve alıntılarını, Yalnızlığın Aforizmaları kitap alıntılarını, Yalnızlığın Aforizmaları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Daha kurulamamış ailelerin
ölümleri üzerinde paylaşılamayan
bir suçlama mirasıdır aşk, binlerce
yıldız adilane paylaşılamayan!”
Sayfa 66 - 44 YayıneviKitabı okudu
Değinmeden edememek.
Değinmeden edememek ne büyük lanet! Değinmeden edemeyeceğim kadar büyük bir yalnızlık tanıyorum ben; adı birliktelik. Önce minicik birer yalnızlık küresinin birbirine ne kadar uzak olursa olsun yüreklerinde taşıdığı enerjilerin gücüyle yüzeylerine yansıyan ilk kuzey ışıklarının güzelliğinin yüzlere yansıması; hemen ardından aynı küçücük temasların dayanılmaz enerjisi; devamında tutkuyla çakmaya devam eden şimşeklerin
dallarından akıp giden ışık gösterileri; nihayetinde durgunlaşan gökyüzü ve tümüyle tükenmiş bulutlar.
En büyük yalnızlık daha efendi söylemiyle, en çok birlikteliğin dayandığı temellerinde var olan. Dokunmaya alışan tenlerin duyarsızlığı, terlemeye doymuş ellerin gevşekliğinde, susmaya başlamış gözlerin kaçtığı başka yerlerde, artık sıcaklık huzur vermek yerine buz gibi mermerlere dönüşmüş yatakların dili olsa da söylese, işte öyle en büyük yalnızlık en güçsüz birlikteliğin birliğinde, iki bedende tek olma niyetinden yola çıkıp yoldan çıkılan hislerin ötesinde. Yeni bir evren..
Sayfa 36 - 44 YayıneviKitabı okudu
"Korkudan sustuklarımızla dilsiz, cesaretle bağırdıklarımızla sağır,
Korkudan kaçtıklarımızdan yalnız, cesaretten kibirlerimizle ağır.
Çiçek poleniymiş geceler, düşünceler bahar nezlesi,
Birazcık koklamak istemiş oysa konu aşksa olmazmış bir nebzesi!
Rüyadan uyanmış, uykuya dalmış, kâbus görmüş,
Bir daha da uyanamamış.
Yedisi de ölmüş cücelerin yanı başında,
Onunsa ruhu bile duymamış uykusuna duyduğu o devasa kibirden.."
Sayfa 53 - 44 YayıneviKitabı okudu
Yalın bir ifade
Konuşmadan anlaşabilmek, bakmadan görebilmek, duymadan anlayabilmek, yaşamadan yavaşça ölmek için gereken her bir bahanenin adı olagelmiş yalnızlık; sen mi kaçabilirsin, ben mi çözebilirim, siz mi bilebilirsiniz, biz mi unutabiliriz? Elbette ki imkânsız..
Sayfa 7 - 44 YayıneviKitabı okudu
Son bir cümle bırakın...
"Son bir cümle bıraktım sana, içinde ne sen geçiyor, ne benden bahsediyor bu defa; anlatamıyorum ne denli sevdiğimi mesela, hiç de güzel gelmiyorsun aynalarımın karşısında kusura bakma; bu kez abartamayacağım yalnızlığımı, kendimize ne de güzel yetiyoruz, baksana."
Sayfa 70 - 44 YayıneviKitabı okudu
Zararın neresinde olduğumuzu bilmeden döndüğümüz kârın ortasındayız.
Ömür bir yol, bir daha adım atmanın planındayız. Neyi nereye götüreceğimizi bilmeden.
Biz yalnızlığın inkârındayız. Yalnızlık bizi sahiplenmiş,
Biz hâlâ sahipsiz sanrılarındayız. En kötüsü de bu,
En iyi de.
Bakışın açısına göre.
Sayfa 58 - 44 YayıneviKitabı okudu
"Konuşmak..
En büyük yalnızlık belirtisidir konuşabilmek. Hiç susmadan, hiç durmadan saatlerce konuşabilirsin, sonuçta tek bildiğin ben ile başlayıp ben ile biten aynı kutsal bencillik ayetleriyken sonuçta geriye seni artık dinlediğini sandıkların ve inadına savundukların kalır."
Sayfa 19 - 44 YayıneviKitabı okudu
Yalnızlığın Aforizmaları kitabının yazılmasına vesile olan Aforizmam.
"Yalnızlık paylaştıkça artar ve en nihayetinde toplumları meydana getirir.”
Sayfa 6 - 44 YayıneviKitabı okudu
Yalnızlığın ilk tanımı.. Kitaptan.
"‘Korku Kalesi’ adında, insan gözünün gördüğü en büyük kaledir fethedilmeyi bekleyen. Duvarlarında umutsuzluklar, temelinde gözyaşları, kubbelerinde insanları gözetleyen yalanlar, içerisinde boşluktan oluşan karanlık bir merak bu kalenin bir tek kralı olmuştur binlerce sene kimselerin henüz gün ışığında göremediği; adı Yalnızlıklar Kralı. Sadece gece yarıları kalesinin bahçesinde gökyüzüne bakıp orada insanların yıldızları izleyen, düşleyen yüzlerinin yansımalarıyla hayatta kalan ölümlü dünyanın tek ölümsüzü!"
Sayfa 8 - 44 YayıneviKitabı okudu
"Resimler konuşmaz. Görüntüler manasız. Aynalar asla senin kontrolünde değil. Günler birikim, geceler tüketim ve yaşam hiç kimsenin değil.
Yalnız çıkılan yolda asla yanında götürmek istediklerin sana ait değil. Ne yapabilirsin? Ne yapabildik? Ne yapabiliriz? Yalnızlığı kabullenmek dışında; o âdeta tüm tanrıların bizlere birer vasiyeti sanki."
Sayfa 9 - 44 YayıneviKitabı okudu
Ne zaman alışırsa insan bir zamana, insana veya yaşama, onsuzluğun ertesi yalnızlıktır.
Sayfa 14Kitabı okudu
“Yalnızlık tüm iyiliklerin anasıdır,
tüm iyi gibi görünmelerin, tüm
iyi olacak bu kez denilenlerin, tüm
sonu iyi bitmeyecek kadar acele heveslerin.
Tüm duyguların netliği yalnızlığın
durağanlığında belirir.”
Sayfa 13 - 44 YayıneviKitabı okudu