“Bir çocuğun ağlama sesiyle irkildi. Scooter’dan düşen çocuğunu sakinleştirmeye çalışan anne babayı izledi bir müddet. Anne, üstünü başını temizlediği oğlunu öptü, “Geçti anneciğim, geçti” dedi çocuğu teselli ederken. Yine şimşekler çaktı beyninde. “Öpünce bütün yaralar iyileşir mi gerçekten?” Söylediği sözün gerçekliğine o kadar çok inanası vardı ki, sadece “Keşke! Keşke olsaydı. Sihirli bir öpücüğün bütün ruh yaralarını iyileştirme gücü olsaydı...” dedi kendi kendine.”
“Herkesin yarası kendine özeldir”
Her yarayı öperek iyileştiremezsiniz, çocuklar inanır buna, hele kronikleşmişse o yara kişiliğe temel atmıştır, onu temizlemek zaman alır. Ancak kabus olur, ömür tüketir…
