Makbule, üst kattaki annesinin yanına gittiğinde onu pencerenin kenarında, uzaklaşan arabayı hüzünle izlerken buldu. Kendisini tutamayıp ağlamaya başladı. Gözyaşları yanağından süzülürken annesinin sesini işitti: "Memleketi için giden insan, ölse bile ardından ağlanmaz!"