Meraklı Uğur adında bir uğur böceği minicik boyuna, narin kanatlarına bakmadan büyük işlere kalkıştı. Sırtına çantasını, boynuna fotoğraf makinesini taktı, dünyanın dört bir yanını dolaşmaya çıktı.
Önce fille karşılaştı. “ARKADAŞIM OLMADAN SU BİLE İÇMEM!” diyen fil ağabeyinden “paylaşmayı” öğrendi.
Sonra ormandan ayrılıp kutuplara doğru uçtu. Orada bir penguen ailesiyle tanıştı. “ÇOCUĞUM OLMADAN ADIM BİLE ATMAM!” diyen baba penguenden “şefkati” öğrendi.
Kutuplardan sonra biraz da okyanuslara bakmaya karar verdi, bu sefer de yunusların misafiri oldu. “KARDEŞİM OLMADAN YÜZÜM GÜLMEZ!” diyen yunustan “kardeş sevgisini” öğrendi.
Derken yolu balta girmemiş ormanlara düştü. “ÇOK FAZLA YEMEM HEP KENDİMİ DÜŞÜNMEM!” diyen aslandan “kanaati” öğrendi.
Bu sefer zürafaların yanına uçtu. “YARDIM ETMEZSEM BOYUM UZAMAZ!” diyen zürafadan “yardımseverliği” öğrendi.
Ormanda biraz daha ilerleyince bu sefer minik sevimli bir arkadaş edindi. “YAZIN BİRİKTİRMEZSEM KIŞIN AÇ KALIRIM!” diyen sincaptan “tutumlu olma”yı öğrendi.
Meraklı Uğur tanıştığı her yeni arkadaşının hem hikâyesini yazdı, hem de fotoğrafını çekti. Hikâyeler, anlattığı hayvanların şeklinde birbirinden güzel kitaplara dönüştü.
