Yazmira
Nevra KarataşEn Eski Yazmira Gönderileri
En Eski Yazmira kitaplarını, en eski Yazmira sözleri ve alıntılarını, en eski Yazmira yazarlarını, en eski Yazmira yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Sen gökyüzünün değil, benim en parlak yıldızımsın, Yazmira. Sen bana öyle bir zamanda ışık oldun ki ben sayende yolumu buldum ve adını bu yüzden Yazmira koydum.”
Sayfa 146 - Parola YayınlarıKitabı okudu
İşte oradaydı. Ayak bileğine kadar uzanan bembeyaz bir elbise giymiş, kendisinin odaya girdiğini bildiği hâlde yüzünü ona dönmemiş bir hâlde pencereden dışarıyı seyrediyor ve ne olduğunu çözemediği bir ezgi mırıldanıyordu.
Bu hâliyle saf ve masum birini andırıyordu.
Saçlarının rüzgârda savrulmasıyla yüzünde bir gülümseme daha oluştu ve o az önceki huzur yine beni bulunca aklıma bir fikir geldi. Yazmira’nın daha büyük gülümsemesi için yarınki planım belli olmuştu.
Gökyüzüne buradan bakmamalıydı. Bakışlarını yeniden yıldızlara dikti, sanki onlarla konuşuyormuş gibi bir süre baktı. Daha mutlu gibiydi.
Hastalarımın çoğu, hatta yüzde doksanı kadın ve çocuklardan oluşuyordu. Bu sapkınlık, bu vahşet ne zaman bitecek, insan ırkı ne zaman merhameti ve insanca yaşamayı öğrenecekti? Alacakları birkaç dakikalık haz için kutsal olan kadınlarımıza nasıl zulüm edebiliyorlardı? Ufacık çocuklara nasıl kıyıyorlardı? Bunları yıllardır düşünüyor, her düşündüğümde içinden çıkamayıp çaresizliğin esir ettiği bir girdapta boğuluyordum. Bir yolu olmalıydı. Masum insanları korumanın, sapkın insanları düzeltmenin bir yolu… Ancak biliyordum ki sonu da yolu da yoktu! Çünkü kendi benliklerini yiyip bitiren “öfke” bir başkasını yok etmeye dünden hazırdı!
İlk önce söylemek istedim ancak yanlış bir karar olacağını düşünüp vazgeçtim. Panikleyebilir veya en kötüsü istemeyebilirdi. Bu sebeple sadece, “Sürpriz olsun mu?” diye sordum. Bir an tereddütte kaldıktan sonra, “Olsun,” dedi. Gülümsedim.
Boris kahkahasını dindirip sessizleşen dostuna baktı. “Sakin ol, dostum. Hemen bozulma. Yıllar önce dostluğumuz başladığında bana öğrettiğin ilk şeylerden biri bu Türk âdetiydi: Arkadaşının sevgilisine bakma!” Deniz kendisine alayla bakınca sahte bir sinirle devam etti. “Ne? Bizde -senin deyişinle- yenge kavramı olmadığını biliyorsun, Deniz. Bakma, senin için şu âdetlere uyuyorum.”
“Sen gökyüzünün değil, benim en parlak yıldızımsın, Yazmira. Sen bana öyle bir zamanda ışık oldun ki ben sayende yolumu buldum ve adını bu yüzden Yazmira koydum.”