Sözler ve Alıntılar
Öncelikle , her eylemimiz evrensel bir boyut taşıdığı , başkalarının mutluluğu üzerinde potansiyel bir dürtü olduğu için yaptıklarımızın başkalarına zarar vermemesini garantilemek için ahlaki değerler gereklidirler . İkinci olarak bize , gerçek mutluluğun sevgi , tutku , sabır , hoşgörü , bağışlama ve alçakgönüllülük gibi manevi değerlerden oluştuğunu anlatır . Kendimize ve başkanlarına mutluluk getiren de işte bu değerlerdir .
Kendi yaşam deneyimlerime göre , mutluluğun temel özelliği huzurdur : iç huzuru .
Aslında , ben din ve maneviyat arasında önemli bir fark olduğuna inanıyorum . Bana göre din , şu ya da bu inanç geleneğinin korunması kaygısı taşıyan bir inanış , cennet ya da nirvana dahil , bazı metafizik ya da doğaüstü gerçeklik türlerinin kabulünü içeren bir kavramdır .Dinsel öğretiler ya da dogmalar , gelenekler , dualar ve benzeri şeyler bu kavramla bağlantılıdır . Maneviyat ise , bana göre insan ruhunun , kendisi ve başkalarına mutluluk veren değerlerine - aşk ve tutku , sabır , hoşgörü, bağışlayıcılık , doyum , sorumluluk duygusu , uyum duygusu gibi - inme kaygısı taşır .Nirvana ve kurtuluş olgularının yanı sıra ayinler ve dualar doğrudan dinsel inanca bağlıyken , bu içsel değerlerin böyle bir gereksinimi yoktur . İşte bu yüzden bireyin bu değerleri herhangi bir dini ya da metafizik inanç sistemine başvurmadan geliştirmemesinin de bir nedeni yoktur .Bazen din olmadan da yapabiliriz dememin nedeni budur . Ama manevi değerler olmadan yapamayız .
Bir insanın temel güven duygusu yok edildikten sonra onun mutlu olmasını nasıl bekleyebiliriz ?
Bir manevi devrimin gerekliliğinden söz ederken savunduğum düşünce , sorunlarımıza sonuçta dinsel bir çözüm bulmaya çalışmak mıdır ? Hayır . Bunları yazdığı sırada yetmiş yaşına yaklaşmış olan ben , Buda 'nın öğretilerinin insanlık için hem pratikte önem taşıdıklarına hem de yararlı olduklarına tümüyle emin olacak kadar çok deneyim biriktirdim . Dahası , bir insanın dine inanıp inanmamasının çok da sorun olmadığı sonucuna vardım . Onların iyi birer insan olmaları çok daha önemliydi .
Talihsiz olaylar , potansiyel olarak öfke ve umutsuzluk kaynağı olsalar da , aynı ölçüde ruhsal gelişimin de kaynağı olma potansiyeline sahiptirler .
Evrensel Sorumluluk
Başkalarına karşı sorumlu bir davranış biçimi geliştirerek , hepimizin düşlediği daha anlayışlı ve daha paylaşımcı bir dünya yaratmaya başlayabiliriz .