Aylık kültür sanat edebiyat dergisi Yeni e, Ocak’ta yayımlanan üçüncü sayısında, sanatın farklı dallarına dair yazı ve eleştirilere, şiir ve öykülere yer veriyor. Dergide ayrıca “OHAL’de Çağdaş Sanat ve Politika” dosyası açılıyor. Sanat ve politika ilişkisi üzerine çalışan ve farklı bakış açılarına sahip yazarların yer aldığı dosyada, ayrıca 20 eleştirmen ve küratörün katıldığı bir soruşturma ile “sanat politika ilişkisi” tartışılıyor.
Sanata özgü direniş stratejilerinin nasıl geliştirileceği, reel politikaya eklemlenen bir politik sanatın mümkün olup olmadığı sorularına yanıt aranırken, sanat ve politika kavramlarının ayrım ve kesişim noktaları da ele alınıyor. “Baskı ortamında çağdaş sanatçıların konumu ne olacak?” sorusu dosyanın odağında yer alıyor. Ezgi Bakçay, Benjamin’in deyişiyle “politikanın estetikleştirilmesi” diyebileceğimiz bir anlayışın Türkiye üzerindeki etkilerinden yola çıkıp Ranciere politikasına dek uzanarak politik sanatın olanağını ele alıyor. Barış Acar ise sanatın politikası ile politik sanat arasındaki ayrımın kavramsal kökenlerini inceliyor. Fırat Arapoğlu, 90’lardan bugüne, özellikle de sanat kurumlarının hareketi üzerinden bir reel politika okuması yapıyor. Erden Kosova, uluslararası alanda çağdaş sanat girişimlerinin politikayla kurduğu ilişkileri değerlendirerek Türkiye için önemli bir karşılaştırma şansı veriyor. Süreyyya Evren de kısa ama vurucu yazısında baskı ortamı altında çağdaş sanat üretimlerinin gizil olanaklarına değiniyor.
Dosyaya eşlik eden kapsamlı soruşturmada Ali Akay, Beral Madra, Burak Delier, Çağrı Saray, Derya Yücel, Ekrem Kahraman, Emre Zeytinoğlu, Erdal Duman, Evrim Altuğ, Ferhat Özgür, Gülsen Bal, Işın Önol, İz Özat, Leyla Gediz, Mehtap Baydı, Necmi Sönmez, Nova Kozmikova, Rahmi Öğdül, Volkan Arslan ve Zeyno Pekünlü Türkiye’de çağdaş sanatın politikasının niteliğine dönük soruları yanıtlıyor.
