27 Nisan 2019 tarihinde Konya’da söyleşisinde imzalı olarak almıştım bu kitabı, İbrahim ağabeyden. “Sevmek sahip olmakla alakalı bir şey değildir. Sevmek kalbimizin en doğal işlevidir. Sen öyle sev ki deli desinler..” notunu düşmüştü imzasının üstüne. Sigara molalarında çokça sohbet etme fırsatınada eriştim kendisiyle.
Kitabı okuyup bitirince neden böyle yazdığını daha iyi anlıyorum. İbrahim ağabey öyle sevmiş ki deli demek zayıf kalır. Mecnun nasıl çöle hapsettiyse kendini, İbrahim ağabeyde bu öykülere hapsetmiş. Ayrı ayrı günlerin ayrı ayrı hissettirdikleri ve tek noktada buluştukları öyküler bütünü olan bu kitap “Sevgi neydi?” diyor bizlere..
Keyifli okumalar..
Baştan sona her cümlesini alıntılamak istedim. Çok güzeldi, okurken bitirmek bile istemedim diyebilirim. Yer yer sesli okuyup ağladım, hüzünlendim. Kendimi çok kötü hissettim, ben nasıl böyle şeyler hayal edemiyorum, böyle sevemiyorum diye. Eksik hissettim kendimi, hatta baya yalnız. Neyse hocamızın yüreğine sağlık. Sevenlerden olalım, yazabilmeye şükredelim inşallah..
