Türkiye’de ve dünyada son dönem itibariyle siyasi, ekonomik, kültürel söylemlerde yenilikçi ürünler ve fikirler Önemli bir alan haline dönüşmüştür. Bu yöndeki tartışmalarda tüm toplumlar tarafından kabul gören eğilim, küreselleşme sürecinde toplumsal düzeyde var olabilmenin yeni ürün ve fikir geliştirmekten geçtiği ve toplumsal refaha hizmet eden bir “yeni ” anlayışının gelişmeyi sağladığı yönündedir. Araştırmada fen, sağlık ve mühendislik terminolojisine sıkıştırılmış bir “inovasyon ” yaklaşımının ötesinde, toplumsal bir parametre olarak “yenilikçilik” olgusuna yaklaşılması önerilmekte ve bu çerçevede yenilikçilik toplumsal ve kültürel bağlam içinde değerlendirilmektedir. Çalışmada Türk toplum yapısında yer alan yeni tanımlarına ve yenilikçi aktörlere dikkat çekilmiş, Osmanlıdan itibaren süregelen yenilikçilik kodları ve yenilikçi aktörler üzerine odaklanılmıştır. Literatürdeki makro ve mikro yaklaşımlar, toplumsal değişmeyle bağlantılı olarak yenilikçilik olgusunu farklı açılardan kavramsallaştırmaktadır. Çalışmada toplumsal refah ve gelişme eksenli olarak makro yaklaşımların ışığında bir kavramsal çerçeve benimsenmiş, yenilikçilik tanımı ise “denenmemiş bir ürün ya da fikrin yaratılmasından, var olanın düzenlenerek ve yeniden yapılandırılarak birey ve toplum için işe yarar hale dönüştürülmesine kadar farklı süreçleri içeren bir kavram ” olarak değerlendirilmiştir.
