Pop albümleri ve pop yıldızlarını düşündüğümde son derece kullanılıp atılabilir , değersiz şeyler aklıma geliyor. Pop gerçekten de son derece hava , cıva , değersiz anlamsız birşey.
Bence davul çalımıyla saf sekste ki o ilkel
köke geri dönmeye başlıyoruz , bence bunun farkına vardıkça, bunca zamandır neyin eksik kaldığı ortaya çıkıyor. Jim Morrison'ı düşün, cinsel duyguları uyandırıyordu, Rolling Stones'un ilk günleride öyleydi, Brian Jones ile Mick Jagger'ın ikiside bunu beceriyordu. Fakat bu şehvetli yön büyük ölçüde yok olmus durumda. Milletin tatminsizligin nedenlerinden biri herhalde budur. Cidden sembolik anlamda bir konsere gitmenin düzülmek demeye geldiğini düşünüyorum. İzleyicinizi düzüyorsunuz ve kıyak bir geceyse onlar da sizi düzüyor. İşte bu yüzden müziğin yüksek sesli ve fiziksel olması gerektiğini düşünüyorum.