Yerden Göğe Kadar
Ömer Lütfi MeteYerden Göğe Kadar Gönderileri
Yerden Göğe Kadar kitaplarını, Yerden Göğe Kadar sözleri ve alıntılarını, Yerden Göğe Kadar yazarlarını, Yerden Göğe Kadar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.“Sevgi, zamanın ta kendisiydi... Geçmişe doğru anaya, geleceğe doğru evlatlara uzanıyordu. Sevgili ise şimdiki hâldi. Hayattı. Yaşanan ömürdü...”
Sayfa 104Kitabı okudu
İç savaş yaşamışlardı ama içlerinde savaş yoktu.
"Dünya bir imtihan yeri deriz ya, biz hocalar... Okul burası Seyfullah... Okul... Bu okulun bir tane ders kitabı var; o da hasret... Hasret öğretir bize herşeyi. Sevmeyi öğretir önce; sonra sevdiklerini daha çok, daha daha çok sevmeyi öğretir... Hasret bizi olgunlaştırır, layık ha le getirir... Sevdiklerimize hasretle layık oluruz."
Oysa Alper için halledilmiş sadece bir tek mesele vardı ve belki de bu yüzden huzurluydu. O halledilmiş mesele neydi?.. Hayata karşı dayanılmaz bir bağlılığı hiçbir zaman duymamış olması mı? Belki bu, belki de kendisini çizginin ötesindeki yeriyle görebilmiş olması, buna inanması...
En azından Ölümle daha önceleri de çokça burun buruna gelmiş biri olarak hayata ve dünyaya karşı yoğun bir tutkusu bulunmadığı herkesçe biliniyordu zaten. Ölümden sonrası için sürekli umutla korkuyu içiçe taşısa da, ha yata şiddetle bağlı olmayış, yükün yarısını atmak gibi geliyordu ona. Şükrediyordu böyle olduğuna. Kendi hüneri de saymıyordu. "Yaradılışım böyle, hayata ve dünyaya, bunların içindeki şeylere çok büyük sevgiler le bağlamamış beni yaradan..." diyordu.
Öte yandan, ölüm sonrası için rüyalarında yaşadığı müjdeler, korkusunu azaltıp umudunu güçlendiriyordu. Buradan kendisine büyük bir destek bulmuştu.
Sürekli, düş âleminde gördüğü yerleri canlandırıyordu
Buna göre sevgi zamanın ta kendisiydi ama geçmişe doğru anaya, geleceğe doğru da sevgiliye değil evlâtlara uzanıyordu. Sevgili ise şimdiki hâldi. Hayattı. Yaşanan ömürdü...
Nefret haksız olabilir. Ama haksızlık insanca bir şeydir. Nefret yanlış olsa bile insana has bir duygu.