Yeter Tenimi Acıtmayın
Meltem ArıkanYeter Tenimi Acıtmayın Sözleri ve Alıntıları
Yeter Tenimi Acıtmayın sözleri ve alıntılarını, Yeter Tenimi Acıtmayın kitap alıntılarını, Yeter Tenimi Acıtmayın en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kahverengi gözler hâlâ masum.
Dağ önce dağdı,
Çam ağaçları ile,
Irmakları ve kuşları ile..
Greenstein, 'Fragile Male-Kırılgan Erkek' adlı kitabında da şu ifadelere yer veriyor:" Erkeklerin dünyaya gelmeye hazırlanırken dişi beynine sahip olup, ardından erkek beynine kavuşmaları onları kompleksli varlıklar haline getiriyor. Erkekler bu nedenle güç gösterisi yapıyor ve kadınları dövüyorlar."
Aslında, herkes birer Külkedisi.. Dışarı çıktığında bal kabağını araba yapan, tuvaletlerini giyen,baloda prenses olarak gezinen, saat on ikiyi vurmadan evine dönmek zorunda kalan Külkedisi... Çünkü, gerçekte çektikleri eziyetleri ve düştükleri kötü durumları kimselerin bilmemesini, ancak böyle sağlayabilirler.
Kadın olarak var olabilmek ne kadar önemliyse, erkek olarak var olabilmek de o kadar önemli. Ancak erkeğin değişimi, kadının değişimiyle mümkündür. Süregiden düzeni değiştirmek istiyorsan, doğru olan ilk adım kadınların değişimini sağlamaktır.
Her beden sessiz bir çığlıktır, anlaşılmayı bekleyen.
Her yanımız kapanmış, kabuk bağlamış, hançer izleriyle doluyken, bizler onların üzerini örtdükçe örtüp, hiçbir şeyi çözememişken; üstesinden gelmiş gibi yaptığımız için de çıplaklıktan nefret ediyoruz.. Ama, biri kabuk tutmuş yaraları okşamaya başlarsa, kanamaların başlayacağını bildiğimiz için de, kimsenin bizi okşamasına izin vermiyoruz. Çünkü birine teslim olursak, anlatmaya başlarsak, Pandora'nın Kutusu'nun da açılacağını biliyoruz. O yüzden değil mi tüm sahtekarlıklarımız, var olmuş gibi yapmalarımız, yargılarımız ve zavallılıklarımız? Birine teslim olmaktan korkmamız..?
Yemek yapalım, evimizi güzelleştirelim, şarkı söyleyelim, sohbet edelim kalıplarıyla süslenmiş, kadınları hafife alan kadın programlarına yeter diyerek daha fazla uyuşturulmayı reddediyoruz.
Öfkesi ve acısı içinde ne konuşmak, ne görmek, ne duymak, ne de kahvaltı etmek istiyor; sadece kalın bir yorganın altına girip uyumak, uyumak ve uyumak istiyordu.
Yapılacak bir şey yoksa, o an tüm gerçekliği ile yaşanmalı ve kabul edilmeliydi. Acı çekilecekse çekilecekti. Ertelemek gerçek bir çözüm yolu değildi.