Yıldız Kız
Jerry SpinelliYıldız Kız Gönderileri
Yıldız Kız kitaplarını, Yıldız Kız sözleri ve alıntılarını, Yıldız Kız yazarlarını, Yıldız Kız yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Acaba çocukluğunun kitabını sevecek kadar büyümüş müydü?
“Bir Yıldızkız ağladığında gözlerinden yaşlar değil, ışık dökülür,”
Hiçbir şey değişmemişti.
Her şey değişmişti.
Ama bazen işlere burunlarını sokuyorlar. Yeryüzü bizimle konuşuyor ama duyularımızın çıkardığı gürültü yüzünden onu duyamıyoruz. Kimi zaman onları, duyularımızı silmemiz gerekiyor. O zaman belki yeryüzü bize dokunabilir. Evren konuşur. Yıldızlar fısıldar.
Birbirine bakan yüzler... On milyon yıldır yüzler hep birbirine bakıyordu.
Sesi gecenin içinden, ışıklardan, yıldızlardan geliyordu.
Selam Leo.
Yıldızkız Zencefıl’in patilerinden birini kaldırıp kontrol odasına doğru el salladı ve cırlak bir sesle, “Selam, Leo,” dedi.
D onup kaldım. Şaşırmıştım. O nun benim adımı bildiğini bilmiyordum. Sonunda elimi kaldırıp fısıltı gibi bir sesle konuşmayı başardım. “Selam, Zencefil.” Camın öbür tarafındakiler beni duymuyorlardı oysa.
Beyninizde aynı düşünce yankılanıp duruyordu:
“Öleceğim... öleceğim...”
Neden ölmüyordunuz peki?
Çünkü sizi alkışlıyorlardı. Birinin alkışlandığı için öldüğü nerede görülmüş ki? Size gülümsüyorlardı. Daha önce sizi görmemiş olan kişiler bile gülümsüyor, sırtınıza vuruyor, elinizi sıkıyordu. Bir anda bütün dünya adınızı söylemeye başlıyordu sanki. Garip bir duyguydu bu. O gece yatağınızda yattığınızda, uykuya dalmadan önce gördüğünüz son şey o yüzler oluyor, yüzünüzde bir gülümseme beliriyordu.
“Dileyelim de mucize olmasın,” dedi. “Mucizelerin kötü tarafı, uzun sürmemeleridir.”
Kötü zamanların kötü tarafı da sizi bir türlü uyutmamalarıdır.