Merhaba, başkalarının istikrarlı yürüyüşü uğruna kendini unutmuş insanlar. Kendini belki de hiçte iyi olmadığı konularda geliştirmeye çalışanlar, daha kendini tam anlamıyla tanıma fırsatını bulamamışlar, kendinin farkında olmayanlar. Bir gün ölümsüzlük iksirini içtiğimizde, eminim vücutta uyguladığı etkisini değil, damağımızda bıraktığı kötü tadı konuşacağız. Biz insanoğluyuz, uçsak bile koşmayı unutmayacağız. Üzsek bile sevmeyi, kızsak bile affetmeyi, ağlarken gülmeyi, uzaktayken özlemeyi unutamadığımız gibi. Geriye kalan elimizde bir avuç toz, rengi beyaz, adı sen. Suda berrak bir dalga, ya da temiz bir gülüş akşamımın kıyısında. Oturmak Moda sahilinde, bakışmak, dünya ağır bir yörüngede ilerlerken, Bir gün, bir yıla denk. Sen kuşlara özen, uç gel kararlı rotanda, Ben bekliyorum dönülmez akşamın ufkunda. (Tanıtım Bülteninden)

Yazar: