Yolcu, önce kendi olarak vardır, kendini götürüyordur yanında. Bu en derin korkularıyla yüzleşmek, kendi kuyusuna yuvarlanmak, yasını tutmak, yaralarını sarmak olabilir; kendini boşluğa bırakıp daha geniş bir alana yayılmak, varlığının keyfini sürmek, yaratmak da olabilir. Yabancı bir yerde olmak, yolcunun kendi içindeki yabancılaşmayı harekete geçirir çoğu kez. Bu da çelişkili bir biçimde kendini bulma olasılığını arttırır; en çirkin yüzüyle karşı karşıya gelme talihi gibi. Yolcunun da bir anlatısı vardır; onun anlatısı kendinedir, kendi iç sesiyle anlatır, bazen fısıldar; suskunluklarla örer; yerel renkli ya da karşılaştırmalı sıradanlıklarla eğilip bükülmesini istemez, şimdisine sırt çevirmiş olmaktan korkar. Yalnız kalmaya ihtiyacı vardır.l

Yol Durumu Münir Göle