Yolunu Kaybeden Anıların Bekçisi
Ruth HoganSözler ve Alıntılar
Yüreğindeki acı öyle ağırdı ki gözyaşı dökmesine izin vermiyordu.
Sayfa 125
Eunice o gün gördüğü kalabalığı ve uzaklardan gelen siren sesini anımsadı ama hepsi bu kadardı. Onun, hayatının en güzel günü olarak hatırladığı o gün, bir başkasının hayatının son günü olmuştu ve bu ikisini birbirinden ayıran mesafe sadece birkaç adım uzaklıktaydı.
Sayfa 42
Korkup vazgeçersen seni asla affetmem. Ama daha da önemlisi, sen kendini affetmezsin!
Sayfa 160
Sığınabileceği tek liman filmler ve kitaplardı. Tüm yaşamı buna bağlıymışçasına kitap okurdu.
Sayfa 23
Asla sona ermeyecek bir fırtınanın içinde rehin kalmış gibi hissediyordu kendini.
Sayfa 80
Şiddet gören kadınların genelinin ortak hazin hikayesi:
Saygınlık, kocasının üzerine tamı tamına oturan bir takım elbise gibiydi. Dış dünyadakileri aptal yerine koymak için giydiği bir üniformaydı. Ama evde, üniformasını çıkardığında içindeki canavar ortaya çıkıyordu. Hiç çocukları olmamıştı. Belki de bu en iyisiydi. Olsaydı onları da severdi. Peki, Margaret neden onunla kalıyordu? İlk başlarda aşktı sebebi. Onu gerçekten sevmişti. Peki ya sonra korku, zayıflık, kimsesizlik? Hepsi birden.
Sayfa 88
Evet uslanmaz romantiklerdenim ve bu hikayelere bayılıyorum:)
Eliza, büyükannesi Lilia'ya, dedesini gördüğünde evlenmesi gereken adamın o olduğunu nasıl anladığını sormuştu. Lilia da torununa, şartlar her ne olursa olsun onu sevmesinden anladığını söylemişti. Tüm huysuzluğuna, güneşte yanmış yüzüne, kötü pişirdiği yemeklerine rağmen James onu seviyordu, şartlar her ne olursa olsun seviyordu. Kırk beş yıl boyunca mutlu bir evlilik yaşadılar ve Lilia onu her geçen gün özlemeye devam ediyordu.
Sayfa 51