Yüce Sevinç Müjdesi
John PiperYüce Sevinç Müjdesi Gönderileri
Yüce Sevinç Müjdesi kitaplarını, Yüce Sevinç Müjdesi sözleri ve alıntılarını, Yüce Sevinç Müjdesi yazarlarını, Yüce Sevinç Müjdesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tüm yüreğimle, gerçekten şu şekilde dua ediyorum: Tanrı’nın Ruhu benim üzerime ve sizin üzerinize tüm şiddetiyle insin, Kutsal Ruh korkutucu bir biçimde yaşantıma nüfuz etsin ve Tanrı’nın hayal edilemez gerçekliğine beni uyandırsın.
16. yüzyılın ortalarında, Müjde hizmetkârı Francis Xavier (1506-1552), Çin’deki hizmetinin tehlikeleri hakkında, Malakka’da (bugünkü Malezya’da) görevli olan Rahip Perez’e şöyle yazmıştır:
Tehlikelerin en tehlikelisi, Tanrı’nın merhametine olan güveni kaybetmektir... O’na güvenmemek, O’nun tüm düşmanlarının bir araya gelip bize yöneltebilecekleri fiziksel zarardan çok daha kötüdür çünkü Tanrı’nın izni olmadan, ne şeytanlar ne de onlara hizmet eden insanlar, bizi hizmetimizden ufacık dahi olsa alıkoyamaz. Bir Müjde hizmetkârının karşılaşacağı en büyük tehlike ölüm değil, Tanrı’nın merhametine güvenmemektir. Eğer bu tehlike önlenebilirse, diğer tüm tehlikeler silahsız kalacaktır.
Yeni Antlaşma Mesih’in kanıyla satın alınmakta, Mesih’in Ruhu’yla etkin kılınmakta ve Mesih’e imanla tahsis edilmektedir. Mesih’in Yeni Antlaşma’nın Aracısı olarak etkinliğini görebileceğim en iyi yer, İbraniler 13:20-21 ayetleridir: Esenlik veren Tanrı, koyunların büyük Çobanı’nı, Rabbimiz İsa’yı sonsuza dek sürecek antlaşmanın kanıyla ölümden diriltti. Tanrı, isteğini yerine getirebilmeniz için sizi her iyilikle donatsın; kendisini hoşnut eden şeyi İsa Mesih aracılığıyla bizlerde gerçekleştirsin. Mesih’e sonsuzlara dek yücelik olsun! Amin.
Bu çocuklar etten ve kandan oldukları için İsa, ölüm gücüne sahip olanı, yani İblis’i, ölüm aracılığıyla etkisiz kılmak üzere onlarla aynı insan yapısını aldı. Bunu, ölüm korkusu yüzünden yaşamları boyunca köle olanların hepsini özgür kılmak için yaptı. İBRANİLER 2:14-15
…
“İsa ... onlarla aynı insan yapısını aldı.” Bunun anlamı, Mesih’in beden almadan önce de var olduğudur. O, Ruh’tu. Tanrı’nın ezeli Sözü’ydü. Tanrı’yla birlikteydi ve Tanrı’ydı (Yuhanna 1:1; Koloseliler 2:9). Ama ete ve kana büründü ve kendi tanrılığını insanlıkla kapladı. Tümüyle insan oldu ve tümüyle Tanrı kaldı. Bu birçok açıdan büyük bir gizemdir. Ama imanımızın kalbinde yatan gerçek budur ve Kutsal Kitap tarafından öğretilmektedir.
Matta’nın sonunda, İsa’nın son sözleri şöyledir:
“Gökte ve yeryüzünde bütün yetki bana verildi. Bu nedenle gidin, bütün ulusları öğrencilerim olarak yetiştirin; onları Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’un adıyla vaftiz edin” (Matta 28:18-19).
Bu yalnızca diğer uluslardan olan bizler için de Mesih’te sevinç kapısını açmakla kalmamış, aynı zamanda O’nun vaat edilen Mesih olduğunu da kanıtlamıştır. Çünkü öncesinde sürekli olarak tekrar edilen peygamberliklerden biri de, dünyadaki ulusların ve kralların, dünyanın Hükümdarı olarak O’na gelecekleridir.
Örneğin,
Yeşaya 60:3 şöyle der: “Uluslar senin Işığına, krallar üzerine doğan aydınlığa gelecek.”
Tanrı esenliğinin hazine sandığının anahtarı, Tanrı’nın vaatlerine olan imandır. Bu yüzden, Pavlus şöyle dua eder: “Umut kaynağı olan Tanrı, Kutsal Ruh’un gücüyle umutla dolup taşmanız için iman yaşamınızda sizleri tam bir sevinç ve esenlikle doldursun” (Romalılar 15:13). Bizler de bu doğrultuda Tanrı’nın vaatlerine tam olarak iman ettiğimizde ve sevinç, esenlik ve sevgi sahibi olduğumuzda, Tanrı yüceltilmiş olur. En yücelerde Tanrı’ya yücelik olsun ve yeryüzünde O’nun hoşnut kaldığı insanlara esenlik olsun! Herkese; her halktan, her dilden, her oymaktan, her ulustan inanacak olan herkese.
İman aklına göre, Tanrı tarafından vaat edilen bir eylem, olmuş demektir. Zekeriya, Tanrı’nın ağzından çıkan her bir söze güvenmeyi öğrenmişti ve bu nedenle de ciddi bir güven duygusu vardı: Tanrı “halkının yardımına gelip onları fidyeyle kurtardı!” (Luka 1:68). İkinci olaraksa, Mesih olan İsa’nın gelişi, Tanrı tarafından dünyaya yapılan bir ziyaret olarak karşımıza çıkıyor: İsrail’in Tanrısı halkının yardımına gelip onları fidyeyle kurtardı. Yahudi halkı, yüzyıllar boyunca Tanrı’nın artık kendisini onlardan uzaklaştırdığı inancıyla bitkin düşmüştü. Peygamberlikler son bulmuştu. İsrail, Roma’nın eline düşmüştü ve İsrail’deki tüm kutsallar, Tanrı’nın ziyaretini bekliyorlardı. Luka bize bir başka yaşlı adam olan dindar Şimon’un “İsrail’in avutulmasını özlemle bekliyor” olduğunu söylüyor (Luka 2:25). Benzer şekilde, duadan ayrılmayan yaşlı Anna da, “Yeruşalim’in kurtuluşunu bekleyen” biriydi (Luka 2:38). Bu günler, harika bekleyişlerin günüydü. Şimdiyse uzun zamandır beklenen Tanrı ziyareti, gerçekleşmek üzereydi. Hatta O, hiç kimsenin beklemediği bir şekilde gelmek üzereydi.
Tanrı’nın isteği, Mesih’in zengin olmasına rağmen, sizin uğrunuza yoksul olmasıydı. Tüm Beytlehem pansiyonlarındaki “Yer yok” yazısı, sizin içindi. “O’nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu” (2. Korintliler 8:9).
…
gün Ayrıca İsa’nın şöyle dediğini de unutmamalıyız: “Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, her gün çarmıhını yüklenip beni izlesin” (Luka 9:23). O’na Golgota yolunda katılır ve şöyle dediğini duyarız: “Size söylediğim sözü hatırlayın: ‘Köle efendisinden üstün değildir.’ Bana zulmettilerse, size de zulmedecekler” (Yuhanna 15:20). “Nereye gidersen, senin ardından geleceğim” diye hevesle bağırana, İsa şöyle cevap verir: “Tilkilerin ini, kuşların yuvası var, ama İnsanoğlu›nun başını yaslayacak bir yeri yok” (Luka 9:57-58). Evet, Tanrı İsa’nın doğumu sırasında bir odaya sahip olmasını sağlayabilirdi. Ama bu, Golgota yolundan sapmak olurdu.
İş yerinizdeki, sınıfınızdaki, mahallenizdeki veya evinizdeki herkes için Tanrı’nın isteği budur. Yuhanna 4:24’ün söylediği gibi,
“Ama içtenlikle tapınanların Baba’ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor.”
Matta’nın başlangıcında, hâlâ bir “gel-gör” yapısı vardır. Ancak sonunda, bir “git-anlat” yapısı görmekteyiz. Yıldızbilimciler gelip gördüler. Bizimse gidip anlatmamız gerekiyor.
“Kendi yurduna geldi, ama kendi halkı O’nu kabul etmedi. Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi” (Yuhanna 1:11-12). İsa’nın şu sözleri sarf ettiği kişiler yalnızca O’nun elçileriydi: “Size esenlik bırakıyorum, size kendi esenliğimi veriyorum. Ben size dünyanın verdiği gibi vermiyorum. Yüreğiniz sıkılmasın ve korkmasın” (Yuhanna 14:27).