Anadolu harekâtı hakkında Türkçe yazılmış birçok kitap var. Bunlardan kimisi tarih, kimisi askerdir. Hattâ bu harekât, edebiyatımıza dahi geçmiştir ve böyle olması da tabiîdir. Çünkü, bu harekâtta millet olarak bizim var olup olmamamız bahis konusu idi. Kazanamazsak yok olacaktık, kazandık ve var olduk. Fakat, Anadolu yenilgisi Yunanistanda bizdekinden az etki yapmamıştır. Yani biz zaferimizi kutlayıp bayram yaparken, yenilmiş olanlar da bunun yasını tutuyordu. Haksız da olsa, büyük ümitlerle "Küçük Asya" adını verdikleri Anadoluya gelenler, üç yıl sonra perişan bir halde ters yüz olmuş, binlerce ölüyü savaş alanlarında bırakmış, Egedeki bütün dindaşlarını, Mustafa Kemalin akıncıları karşısında kaçırmak zorunda kalmış ve bu hercümerç içinde de birçok zayiat vererek binlerce kişiyi zaten dar olan topraklarına çekmek zorunda kalmış bir millet, elbette ki bu acıyı kolay kolay unutamaz. Nitekim unutmamıştır da! Nasıl biz her yıl onlara karşı kazandığımız zaferleri kutluyorsak, onlar da yenilginin acısı içinde pek çok kitaplar yazmışlar, bunlarda suçu birbirlerinin üzerine atmışlar, ayni acı ile, hem bizi, hem kendi kendilerini suçlayarak teselli bulmaya çalışmışlardır. Bugün Yunanistan kütüphanelerinde "Küçük Asya Harekâtı" ile ilgili her çeşitten kitap bulmak mümkündür. Bunlar arasında işi askerî yönden inceleyenlerden tutun da şiire kadar herşey var! Ve tabiî en çok kitabı yazanlar da Egede otururken, büyük yenilgi üzerine Yunanistana kaçmak zorunda kalanlar olmuştur. Bunların en güzel örneğini ise eski Papagos hükümetinde Sosyal Yardım Bakanlığı yapmış olan Hristos Solomonidis teşkil eder. Solomonidisin babası İzmirin istirdadına kadar, orada Amaltia gazetesini çıkarıyormuş. Türk orduları İzmire girince kendisi ölmüş ve Hristos Solomonidis nasılsa kaçarak Atinaya gitmiş. Orada avukat olmuş ve nihayet politikaya atılarak bakanlığa kadar yükselmiş. Bir ara kendisiyle tanıştı ğımız H. Solomonidis Atinada Türkiye ile ilgili birçok kitap çıkarmış. Tabiî bu davranış baştan aşağı İzmir ve Ege hasretinden doğuyor. Kıbrıs olaylarına kadar çıkardığı kitaplardan birer tane de bize gönderirdi. Bunların hepsi İzmir ve Ege ile ilgili idi: "İzmire Methiye ve Mersiye, İzmirde Tababet, İzmirde Tiyatro", vb.. Bu eserlerin hepsinde İzmir hasreti buram buram tütüyordu. Öyle ki, eski bir Egeli olan yaşlı dos tum gazeteci Ahileas Vafiadis, bana General Trikupisin hatıralarını yolladığı zaman okuyunca, ikisi arasındaki tezat karşısında hayrete düştüm. General Trikupisin anıları, Solomo-nidisin kitaplarının aksine olarak, histen uzak, tam askerce bir kitaptı.

Yazar:

Nikolaos Trikupis

Yazar:

M. Papulas

Çevirmen:

Suat Akgül

Tahmini Okuma Süresi: 5 sa. 52 dk.Sayfa Sayısı: 207Basım Tarihi: Mayıs 2002Yayınevi: Berikan Yayınevi

ISBN: 9789758308767Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Araştırma-İnceleme,

Siyaset-Politika

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

486gösterim

Yazar Hakkında

Nikolaos TrikupisYazar · 3 kitap

Türk Kurtuluş Savaşı sırasında Yunan Ordusu'nda 1. Kolordu Komutanı olarak görev yaptı. 1881'de Pire'deki askeri okula girdi. 7 yıllık askeri eğitimden sonra 1888 yılında mezun oldu ve topçu sınıfına kaydoldu. Şubat 1889'da öğrenim izni alarak Fransa'ya gitti. Orada yaklaşık 7 yıl kaldı ve bir süre Le Mans'daki 26. Sahra Topçu Alayı'nda görev yaptı. Ovur'da ve Orleans civarındaki Serkote'deki kampta topçuluk eğitimi ve atış üzerinde çalıştı.[1] 1890-1892 yılları arasında Fontenblo'daki Topçu Tatbikat Okulu'na ve ardından Somür'deki Süvari Tatbikat Okulu'na davam etti. 1893-1895 yılları arasında Paris'teki Yüksek Harp Okulu'na devam etti. 1895 Kasım'ında Yunanistan'a döndü.[2] Atina'da düzenlenen 1896 Yaz Olimpiyatlarında, askeri tüfekte ve serbest tüfek olaylarında yarıştı. Hedefe olası 40'ın 34 katı vurduktan sonra ilk olarak 1.713 puanla üçüncü oldu. İkinci yarıştaki yeri ve puanı bilinmiyor ancak ilk beşte bitiremedi. 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı sırasında 1. Piyade Tümeni kurmaylığına atandı. 1904'te yeni kurulan Genelkurmay Başkanlığı'nda görev yaptı ve 1912-13 yılları arasındaki Balkan Savaşları'na 3. Piyade Tümeni ve Damianos Müfrezesi Komutanı olarak katıldı. Balkan Savaşları'ndan sonra alay komutanlıklarında ve ordu kurmay başkanlıklarında görev yaptı. 3. Ordu kurmay başkanlığı ve Yunan Ordusu Kurmay Başkan Yardımcılığı görevini yürüttü.[1] 1917'den itibaren I. Dünya Savaşı'nın Makedonya Cephesi'nde 3. Piyade Tümen komutanı olarak görev yaptı. 1918 yılında Tümgeneral rütbesine terfi etti. Yunan Ordusu'nun İzmir'e çıkmasından sonra başlayan Türk Kurtuluş Savaşı'nın ilk yıllarında 3. Tümen'e komuta etti. İnönü muharebelerinde görev aldı. 1921 yılında yapılan taarruz öncesinde Eskişehir'i ele geçirmekle görevli Kuzey Grubu'na komuta etti ve Temmuz ayında Afyonkarahisar'daki Güney Grubuna atandı. Eylül ayında 2. Kolordu komutanlığına, Aralık ayında 1. Kolordu komutanlığına atandı.[1] Ağustos 1922'deki Büyük Taarruz sırasında, bölgedeki üst düzey Yunan komutanıydı, emrinde 5 tümende vardı. Yeterli keşif yaptırmayı ihmal ederek Türk saldırısına hazırlıksız yakalandı. 1. ve 4. tümenlerin ön cephesinin çöküşünü önlemek için 13 Şubat'ta Afyon müstahkem mevkiinin ikinci hattına çekilmesi emredildi. Bununla birlikte başarılı Türk saldırıları ve 1. ve 2. Kolordu bölgelerinin bir kaç gün içinde teslim olmaları Yunan Ordusunun tam bir bozguna uğramasına yol açtı ve düzensiz bir şekilde İzmir'e çekilmeye başladı. 29 Ağustos'ta Kütahya yakınlarındaki Allıören olarak da bilinen Karacahisar yakınlarında Türk süvari birlikleri tarafından saldırıya uğradı ve 5000'den fazla asker ve 300 subayı ile birlikte teslim oldu.[1] Türk Ordusu Başkomutanı Mareşal Gazi Mustafa Kemal Paşa'nın huzuruna çıkarıldı. Mustafa Kemal Paşa tarafından İzmir'deki Yunan Genel Karargâhı tarafından Yunan Ordusu başkomutanlığına atandığı bildirildi; bu durum Yunan ordusundaki komuta düzeninin tamamen bozulduğunu gösteriyordu. 1923 yılında savaş esirleri mahkemesinin bir parçası olarak Yunanistan'a döndü, ancak Altılar davasında felaketteki rolünden ötürü sorumlu tutulan diğer üst düzey görevlilerden ve siyasetçilerden farklı olarak, hiçbir zaman yargılanmadı. Askerlik görevine devam etti. 27 Kasım 1927 tarihinde emekliye ayrılmadan önce Korgeneral rütbesine terfi etti ve daha sonra Attika ve Boeotia'nın valisi olarak görev yaptı.[1] 1956 yılında öldü.