Eskiçağda insanlar doğada korktukları, anlam veremedikleri, önleyemedikleri varlık ve olayların tanrılar tarafından yapıldığına inanırlar. Dağ tepeleri, pınarlar, gök, ay, yıldızlar gibi gökyüzü cisimleri, fırtına, şimşek gibi doğa olayları tanrıların bir göstergesi olarak algılanır. Böylelikle eskiçağ insanları kendilerine bir kült yaratarak, bir nesneye veya bir varlığa tapma, sığınma ihtiyacı duyarlar. O yüzden sığındıkları varlıklara karşı kendilerini sorumlu hissederler, onlara tapınmak için mekanlar oluştururlar, dinsel törenlerini aksatmamak ve yeryüzünü bereketli kılmak için bazı görevler üstlenirler. Bu görevlerden bir kısmı da ölümle ilgili alanlardır.
Ölü kültü ile ilgili törenlerin kökeni eskiçağda ölüm anlayışına bağlıdır. İnsanlar ölülerden korkar ve onlara saygı duyarlar. Gerekli olan kurbanlar, sunumlar yapılmazsa, ölü ruhları yeraltından çıkarak, insanlar arasında huzursuz bir şekilde dolaşıp onlara zarar verebildiğine inanılır. Böylece, eskiçağda mezar mimarisini ve kentlerin yerleşim düzenlerini etkileyen ölü kültü oluşur.
İçindekiler
1.Bölüm
1.1 Kült Nedir?
1.2 Ölü Kültü Nedir?
2.Bölüm
2.1 Ölü Kültünün Erken Tarihi
2.2 Ölü Kültü Ritüelleri
2.3 Ölü Kültü Ritüellerinin Erken Tarihi
2.3.1 Kurban
2.3.2 Libasyon
2.3.3 Ölü Yemeği
2.4 Yunan ve Roma Dünyasında Ölü Kültü Ritüelleri
2.4.1 Kurban
2.4.2 Libasyon
2.4.3 Ölü Yemeği
3.Bölüm
3.1.1 Mezarın ve Ritüellerin Yunan Toplumunda Önemi
3.1.2 Yunan Ölü Kültü'nün Aşamaları
3.1.3 Cenazenin Hazırlanması
3.1.4 Cenaze Ritüellerinde Su Kullanımı
3.1.5 Prothesis ve Ağrı
3.1.6 Ekphora
3.1.7 Ölünün Gömülmesi
3.1.8 Gömme İşleminden Sonraki Ritüeller
3.2 Roma Dünyasında Ölü Kültü
3.2.1 Gömme İşleminden Önceki İşlemler
3.2.2 Pompa Funebris
3.2.3 Ölünün Gömülmesi
3.2.4 Fayyum Portreleri
3.2.5 Gömme İşleminden Sonraki Ritüeller
3.2.6 Ölü Kültü Festivalleri
3.2.6.1 Parentalia-Feralia
3.2.6.2 Lemuria
