çoktan beri kahır
kahır olalı belki
bizden arsızıyla görülmemiştir
ve tınmamış kimseyi bizim kadar
( bıyıklarımızı taramayı unuttuk
ama gülmeyi unutmadık)
sustun;
sustukça çoğalan boşluğu vurdum
sonra her uçurum ıssızlığı kadar dalgın ve yorgun
'yalnız kentler' diyorsam sen de kentler gibi yalnız
ve baştan sona günahkâr
günahına ey uçurum çiçeği, günahına vurgunum!
Akarsuları imrendiren yüzün de
Sabahçı kahveler de biliyor
Görüşmeyeli yorgunum
Yıkık kentler kanadı sevinçlerimle
Görüşmeyeli ya sen nasılsın
Adım, adresim durur mu defterinde?