23 Temmuz 1925'te Çanakkale'nin Karainebeyli köyünde doğdu. İlkokulu Çanakkale' de bitirdi. Edirne' de başladığı ortaokulu ise İstanbul Yenikapı Ortaokulu'nda, 1941' de tamamladı. Lise öğrenimini yarıda bırakıp hayata atıldı, memurluk, işportacılık, muhasebecilik yaptı. 1969'da İstanbul Suadiye'de Yeryüzü Kitabevi'ni açtı, 1984'e kadar sürdürdü bu işi. Daha sonra emekli oldu. Şiirle, yoksullukla ve hapisle çok küçük yaşlarda karşılaştı. Ekim 1947'de askere gitti. Üç yıl süren askerliğini sürgün alaylarında geçirdi. 1951'de TKP davasından tutuklanarak iki yıl hapiste yattıktan sonra kanıt yetersizliğinden beraat etti. Şiir Kitapları: Günden Güne, 1956; İstanbul Bulutu, 1958; Kedi Aklı, 1959; Saat Sekizi Geç Vurdu, 1962; Alıcı Kuş, 1966; Seslerin Ayak Sesleri, 1975; Alıcı Kuşu Kardeşliğin, 1975 (ilk beş kitap bir arada); Ölüm Yok ki, 1980; Ay Ayakta Değildi, 1984; Acı Ertelenirken, 1985 (Seçme Şiirler); Yoksulduk Dünyayı Sevdik, 1988; Alıcı Kuşu Kardeşliğin, 1990 (genişletilmiş ilk beş kitap); Ay Kar Toplamaz ki, 1980 (Son dört kitap); Eski Yağmurları Dinliyordum, 1995 (Seçme şiirler, yazılar, söyleşiler). İstanbul Bulutu adlı kitabıyla 1959 Yeditepe Şiir Armağanı'nı Cemal Süreya ile paylaştı. İlk şiiri Yeni İnsanlık dergisinde 1940 yılında çıkınca, solcu edebiyat çevresinin dikkatini üzerine çekti. Yeni Ses, İnsan, Ant gibi zamanın solcu edebiyat dergilerinde Arif Damar ya da Arif Barikat imzasıyla yayımlanan şiirleriyle tanındı. Çok genç yaşta aralarına katıldığı 1940 toplumcu kuşağı içinde, şiirden en az ödün veren, Nazım'dan olduğu kadar "Garip" şiirinden de, İkinci Yeni şiirin pratiğinden de yararlanmasını bilen bir şair oldu. Bu yüzden de kendi şiir çizgisini geliştirerek bugüne kadar ayakta kalmayı başardı…
