Z Yalnızlığı
Neslihan AcuZ Yalnızlığı Gönderileri
Z Yalnızlığı kitaplarını, Z Yalnızlığı sözleri ve alıntılarını, Z Yalnızlığı yazarlarını, Z Yalnızlığı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Savaşlar oluyor, insanlar ölüyor, çocuklar ölüyor diye "gerçekten" üzülen hiç kimseyi görmedim ben.
Tarih de böyle. Yalanlarla, yanlışlarla, dedikodularla dolu!
İnsanı en çok bu yaralıyor: Hiçbir yere ait olamamak.
Bırakta kendi başıma sorunlarımı çözeyim hep sen olmayacaksın benimle.
bir işe yarıyor olmak için ikizlere matematik çalıştırmaya başlıyorum. kafaları bir türlü basmıyor. beni delirtiyorlar.
"siz ne olacaksınız büyüyünce böyle yaa!" diyorum.
Cem, "ben pezevenk olucam," diyor.
Filiz, "ben de orospu," diyor.
"ne diyorsunuz be!" diye bağırıyorum.
Cem açıklıyor. babam televizyon dizilerindeki erkeklere pezevenk, kadınlara orospu dediği için, onlar da büyüyünce bunlardan olmak istiyorlarmış. çünkü dizilerde oynamak istiyorlarmış.
Sayfa 199
"..bazen otuz yaşında bir moruk gibi konuşuyorsun."
"yaşlı bir ruhum ben. annem hep öyle der."
"evimizi nasıl buldun sahi?"
diye sordum, sesime alaycı bir hava vermeye çalışarak.
"ne bakımdan?" diyerek, soruma soruyla karşılık verdi.
"yani... seninkine pek benzemiyor, di mi? sıkıcı ve boğucu bir ev."
"evler sıkıcı ya da boğucu olmaz. içindeki insanlar evleri sıkıcı ya da boğucu hale getirirler."
anne, kalbimi yaralıyorsun, demek istedim. tıpkı bir roman karakteriymişim gibi.
bazen, ev halkıyla romanlardaki gibi konuşmak için dayanılmaz bir arzu duyuyorum.
..belki de romanlardaki gibi konuşursam, olaylar gözüme daha az gerçek gibi görünür ve daha az acı çekerim diye umuyorum. kim bilir.
günler geçti. ben iyice görünmez bir kız oldum.
"benim kadar şekilsizi yoktur bu dünyada, inanın. hangi kaba girsem, onun şeklini alıyorum."
insanı en çok bu yaralıyor: hiçbir yere ait olamamak.
kitaplarla ve filmlerle mutlu olmak, gerçek mutluluk sayılmaz. gerçek eğlence de sayılmaz.
çünkü roman okumak ya da film seyretmek, bir tür rüya görmektir. uyanıkken görülen rüyalardır bunlar. hatta rüyalardan bile daha azdırlar.
çünkü rüyada başrolde çoğunlukla sen olursun.
roman okurken ya da film izlerken ise sadece bir dikizcisindir. başkalarını gözetlersin hep. onların mutluluğuna sevinir, onların korkularıyla gerilirsin. onlar bir şey başardığında, sen başarmış gibi havalara girersin.
ama aslında olan biten bir şey yoktur.
beynindeki aşırı faaliyet dışında, sanki komadasındır. hayatın ıssız bir çöl gibidir. hiçbir şey olmamaktadır. bu gerçekle yüzleştiğinde gırtlağına patates gibi bir şey tıkanır.