Bunlar Aristo 'nun şu düşüncesine saplanıp kalan kişilerdir; "Tabiat erkeği yaratmaktan aciz kaldığında kadını yaratır . Kadınlar ve köleler tabiatları gereği mahkûm ve esirdirler . Dolayısıyla hiçbir şekilde kamusal alandaki işlere uygun değildirler."