Zümrüdüanka’nın Düşleri
Ayşegül Ümmühan ŞanSözler ve Alıntılar
Var oluş mağlubiyettir,
Kurtuluş teslimiyet;
Karanlık mübahtır,
Aydınlıksa ibadet.
HAKLI
İnsanız işte
Korkan günahlarını itirafa.
Döner dolaşır, başlarız
Yalanlarımızı bile inkâra
Düştük mü sevdiklerimizle ihtilafa
Uğraşmayın boş yere
En haklı benim, biziz.
Kusursuzsak dost meclisinde ne mutlu
Açılır bir tek onlarla ittifak yolu
Başkalarının elleri boş, bizim ise dolu
Mağrur başını indirmeyen biziz.
Hani yaratılmışların en şereflisi idik ?
Dur da gör; bak, kibre yenildik
Olgunlaşınca başak , başımızı eğdik;
Ham, yanan, pişmeyen, çiğ kalan biziz.
" Çünkü ancak unuttukça yaşarsın. "
" Ama aydınlık ayırır hem onları, hem de onlardan beni. "
" Her batışında güneş, ardında bırakıyorsa gölgeni, unutma, hayat da bitirir elbet, bir gün özlemini! "
KALANDAR SOĞUĞU
Bana nasıl baktığını
Görselerdi eskiler,
Abrul’un beşinde
Üşümezlerdi bu kadar
Kuzey bile olamazdı
Böylesine soğuk
Yumuşatmazdı kalbine
Yağsa bile kar
KÖKLER
Bİr kul misali
Her gece göklerdeydim
Karanlıkta yolunu arayan
Ve gördüğü her sokak lambasının
Aydınlığına aldanan...
Göçmenlik değildi
Belki de fıtratım
Bir ağaca konmak istedim
Kökleri toprağa uzanan.
" Gitme, sonra sen de beni tanıyamazsın, sözcüklerim kurşuna dizilir ansızın. "