"Tanrı'nın en seçkin sevgi, güzellik hazinelerini üzerine saçtığı siz, hiç mi istemiyorsunuz?"
"Ne istemiyor muyum?"
"Bu çiçeklerin arasında bir yaşam çiçeği gibi açan kıvırcık saçlı, güzel, size "Anne!" diye seslenecek bir çocuk..."
Sayfa 81 - Žeplin Kitap
Sen şu mavi gökyüzü gibisindir
Baktıkça ferahlık verirsin insana.
O sırada, yanımdan "Ben buradayım," diye bir ses duydum.
Geçen hafta otobüs durağında kitap okurken gördüğüm kıvırcık saçlı kız, mahcup bir gülümsemeyle karşımdaydı ve bana bakıyordu. Beni kurtarmak için cennetten inivermişti. içgüdüsel bir hareketle ona sarıldım.
"Terlemişsin," dedi gülerek.
"Biraz sıkıntı içindeydim de."
"Evet, anlaşılıyor."
Hafifçe geri dönüp az önce peşimden gelen adama baktım. Yirmi metre kadar ötemizde durmuş, bize bakıyordu. Yanımdaki kıza başıyla belli belirsiz selam verdi.
"Tanışıyor musunuz?" dedim.
"Her gün buradan geçtiğimiz için..."
...yüzündeki sakin fakat biraz ihtiyarlamış ifadeden hayrete düştü. Karşısında, kumaş kısımları yipranmış gıcırtılı bir iskemlede oturan ve uzun senelerin tecrübe ve azabını yüklenmiş gibi yorgun bir yüzle zoraki gülümsemeye çalışan kadın, iki sene evvelki ağır fakat taze, sessiz fakat ateşli talebesi miydi? Kıvırcık saçlı başını dimdik tutan ince beyaz boynu şimdi gevşemişti, kâh bir omzuna, kâh ötekine doğru bükülüveriyordu. İnsana korkmadan ve uzun uzun
bakan gözleri bezgin bir halde eşyalar üzerinde dolaşıyor ve hiçbir noktada kalmıyordu.
Geceler daraltıyor beni
yokluğunda seni soluyorum.
Ekleyecek
bir tek dizem
bir tek sözcüğüm yok.
Bedeninde yaşadım
tüm şiiri...
Nasıl da güzelsin. Korkutuyor beni güzelliğin. Açım sana. Susadım sana.
Yanımdaki kişilerin( senin) kafaların/ kafanı allak bullak etmekte üstüme yoktur.
Belki bu kadar uğraşmaktan vazgeçip kendimi akışa bırakmalıyım.