Türkiye'de önemli insanlar değersizdir, değerliler ise önemsiz.
"Hayat herkesi değiştirir" diyor. "Hem de hiç beklemediğin biçimde."
Sayfa 46Kitabı okudu
" Gerçek her zaman iyi midir? Daha doğrusu gerçeği ortaya çıkarmak her zaman iyi sonuç verir mi, yoksa yaşayabilmeleri için, insanların sahte dünyalarına göz yummak daha mi doğru?"
Sayfa 174Kitabı okudu
Çekilen acılar bazı insanları çileden çıkararak her şeye düşman ederken, ender olarak bazılarını da bilgeliğe kavuşturur.
Türklerin çoğu gibi onların da iç dünyası yok. Kendi ahlaki değer ölçülerine göre değil, başkalarına nasıl göründüklerini düşünerek yaşıyorlar. Başkaları tanımlıyor onların değerini ya da değersizligini.
"O günden beri düşünürüm..
Gerçek her zaman iyi midir? Daha doğrusu gerçeği ortaya çıkarmak her zaman iyi sonuç verir mi, yoksa yaşayabilmeleri için, insanların sahte dünyalarına göz yummak daha mı doğru?"
Sayfa 174 - Doğan KitapKitabı okudu
İnsan yaşadığı gibi düşünür, düşündüğü gibi yaşar.
"Zaten aynı şehri anlatmıyor muyuz, bu şehirde hiçbir şey değişmez, tekrarlanır durur. Senin gibi yeni gelenleri dinleyince diyoruz ki, hep aynı şey, aktörler değişiyor sadece. Bir de kısa bir arayla oluyor bütün bunlar."
Sayfa 18Kitabı okudu
Ölüler diyarında tek bir dil vardır; insanlar hangi dili konuşursa konuşsun, öldüğü anda hepsini unutur ve ölmüş olan herkesin bildiği dili konuşmaya başlar.
Dünya tek ülke olsaydı başkenti konstantiniyye olurdu.
Napolyon
Ölüleri konuşturmadan bir şehrin geçmişi anlatılamaz..
Sayfa 8Kitabı okudu
Yargılanmak istemiyorsan yargılama.
Kadın aşktan ölmez ama ondan yoksun kalınca solar.
Ne tuhaf! Görmediği zaman özlememek ama gördüğü zaman özlemek... Gökten aniden inen, kaçmaya imkan tanımayan bir asit yağmuruyla ıslanır gibi yakıcı bir özlemle tutuşmak...
Eğer birlikte yaşanan şeyler özlenmiyorsa, yavuklu nun sadece yüzünü görmek hasreti dindirebilir miydi? Elbette dindiremezdi. Başkasıyla birlikte gördüğün zaman, hasret sindirilmiş olmazdı ki,. Tam tersine, kendisine olduğu derine giren bıçak daha da kanırtılmış olurdu.