Bir gün, bir akşam
Birden hatırlarsın,
O da seni birden bazen
Nerde, ne yapar şimdi
Parlar bir özlem anılar arasından.
Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
Akşam. Bilmem bulur muyum
Yollara baksam?
Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün, bir yarım akşam.
"Kısa da olsa uzun da olsa, bir şarkı gibi gelir her günün akşamı."
Sayfa 151Kitabı okudu
"Bu akşam hayatımı bir türlü hazmedemiyorum."
"Ilık ve yumuşak bir akşamdı; ruhun ve bedenin huzur içinde olduğu o akşamlardan biriydi."
"Bu akşam için seninle ilgileneceğime söz veriyorum."
"Sislerle yağmurun tüllediği
Yüreğimin kimsesizliğinde
Yetim bir akşamın
İç çekişini duyuyorum."
Odaya ağır ağır çöken akşamı hissetmedi. Çünkü akşamlar sessizdi. Öğle zamanı gibi pencereden küstahça bakmıyor, karanlık sular gibi duvarlardan fışkırıyordu, tavanı hiçliğe doğru kaldırıyor, nesneleri usulca indirip, sessiz seline katıyordu.
Sayfa 26Kitabı okudu
Sonunda akşam olmuştu. Ama akşamlar da ne hüzünlüydü burada! Havanın kararmasından, her şeyin kaybolmasından, ışığın sönmesinden başka bir şey değildi.
Sayfa 9Kitabı okudu
"Hayatının geri kalanını çevreleyen belirsizliklerden geçici de olsa uzaklaştığı akşamın bu saatlerini seviyordu."
