Afşar Timuçin

batılı yazarlar ne derlerse desinler bu demokrasilerin
hiçbiri gerçek anlamda demokrasi değildi, çünkü her biri toplumu
belli bir baskı altında tüm çeli şkileriyle ayakta tutma
istemine dayanıyordu. Demokrasi demek birbirini boğazlamak
isteyenlerin korku zoruna yan yana geldiği bir düzen
demek değildir. Demokrasi olsa olsa çıkarları azçok çelişik
olanl arın çıkarlarını dengelemek adına yan yana geldikleri
bir düzen olabilir. Aralarında büyük çıkar uçurumları olan
topluluklar ortak bir düzen kuramazlar.

İyi bir bilinç oluşturmak kolay değildir, daha doğrusu kolaydır ama
çaba ister. Kim ne derse desin insanlar genelde bunun külfetine katlanmak
istemezler. Bunun külfetine katlanmak istemeyen kişilerin arasında sözde
bilim adamları, kendi deyimleriyle sözde "felsefeci"ler, sözde sanat
adamları da vardır. Dünyada en kötü şey bilgiyle bilgisizlik arasında bir
yerlerde takılıp kalmış olmaktır. Yarım bilinç gerçekte yarım pabuç gibi
bir şeydir, çok uzak olmamak koşuluyla bir yerlere bızi götürür ama
götürürken canıımza da bir güzel okur. Ayağınızın acıdığına mı
yanarsınız, yeterince hızlı yürüyemediğinize mi, karga gibi seke seke
gidişinizin oluşturduğu o çok çirkin görünümünüze mi?

Demokritos'un eğitime önem veren bir filozof olduğunu biliyoruz. Der ki: "Doğa ve eğitim birbirine yakındırlar, çünkü eğitim insanı dönüştürür, ancak bu dönüşümle eğitim insan için ikinci bir doğa yaratır."  "Sözlerime dikkat edilirse ve söylediklerim anlaşılırsa genellikle onurlu insan olarak davranılabilir ve birçok kötü eylemden kaçınılabilir."

Pythagoras'dan söz ederken Diogenes Laertios der ki:  "O yaşamın bir tür toplu oyuna benzediğini söylerdi. Kimi bu oyuna yarış için katılır, kimi alışveriş yapmak için katılır, yurttaşların seçkinleri de gözlem için katılır. Yaşam böyle bir şeydir işte: kimi aşklarının ve ünlerinin tutsağıdır, kimi açgözlülüklerini doyurmaya çalışır; filozoflar da, tersine, yalnızca doğruya yönelirler."

Kaba ve katı bir bakışla dünyayı görmek isteyenler onda her konuda tek bir doğru olabileceği yanılsamasını yaşarlar. Bu bakış biçimi felsefeyi zedeler, buna bağlı olarak insan araştırmasını olanaksız kılar...