Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken, sen HİÇ ol. Menzilin yokluk olsun. İnsanı ayakta tutan benlik zannı değil, hiçlik bilincidir.
Esas kirlilik, dışta değil içte, kisvede değil kalpte olur. Onun dışındaki her leke ne kadar kötü görünürse görünsün, yıkandı mı temizlenir, suyla arınır. Yıkamakla çıkmayan tek pislik kalplerde yağ bağlamış haset ve art niyettir.
Kitap çok güzel bir akıcılıkla yazılmış. Olaylar bir karakter üzerinden değilde birçok ana karakter üzerinden işlenmiş. Zaten kitabın vermiş olduğu asıl mesajda bu aşkın şeriatinde hiç kimse bir diğer kimseye üstün değil veya yapmış olduğunu yadırgamak doğru değil diyeyim.
Kitabın vermek istediği asıl mesaj -ki bu kitabın şems hatiç tüm kahramanlarının ortak hatası- başkalarını yargılamadan önce kendimizi yargılamalı şeytanı dışarıda değil daima içimizde aramalıyız. Yani çağımızın bugün ki hastalığı olan yargısız infazlar ve önyargılar taa o zamandan beri hiç sekmeden devam ediyor.
Açıkçası kitaba ağırlıkla ben bu gözle baktım. Kitap aşırı çok yönlü bir kitap. Nerden tutarsanız bir ders çıkar.